جِتِ ڪتابُ آ رکيو اُتِ گُلاب آ رکيو
اُتِ گُلاب آ رکيو.
تو اکين جي ڇانوَ ۾
ڇو حجاب آ رکيو.
مون گُناهه پوکيا
تو ثوابُ آ رکيو.
بي سُرن جي ديس ۾
تو رُبابُ آ رکيو.
مان ڪيان ٿو پيار ۽
تو حسابُ آ رکيو.
زندگيءَ ۾ توسوا
بَس عذابُ آ رکيو.
شاعري
وساري نه ڇڏجو
ادل سومري جي هن ڪوتا-ڪتاب ”وساري نه ڇڏجو“۾ دوها، بيت غزل، گيت، وايون، نثري نظم ۽ ترائيل شامل آهن. فني ۽ فڪري اعتبار کان ادل جي سموري شاعريءَ ۾ هڪڙو توازن آهي، جو هن کي ڪٿي به ٿاٻڙجڻ کان روڪيو بيٺو آهي. خاص طرح هن جي غزل جي اظهار ۾ جيڪا شعريت(Poetocness) پيدا ٿي پئي آهي، اُن جو رنگ ئي ڪجهه اور آهي.
- 4.5/5.0
- 6788
- 1365
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ٻهَ لفظ
- مهاڳ : امر سنڌو
- دوها ۽ بيت
- دوها
- درازن جا دوها
- تنوير عباسيءَ جي ياد ۾
- بيت
- ٿَــرَ ۾ سوڪهڙو
- نينهنَ جَبلَ جي ڇانوَ ۾
- مُرڪيو ڀٽَ ڌڻي
- غزل
- سُونهن تنهنجو عظمتون ساڳيون رهيون
- هُن ٿي ڏٺو دَريءَ کان ۽ مينهن ٿي وسيو
- پيارُ منهنجو جي نَديءَ جهڙو نه هو
- گُلُ ٽاريءَ مان ڇِني پوءِ آڱريون سوچڻَ لَڳيون
- پيارَ کان جي ڌار آهي شاعري
- سارَ تنهنجي اچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي
- جي دلين ۾ روشني آهي اڃان
- تو سِوا مون کي لڳيون سڀُ اوپريُون
- جيڪو سمنڊَ سُڏڪي لهرن تي لکيو هو
- ڪنهن سَمي ساهن ۾ هڪڙي سانوري هوندي هُئي
- اوهان جي اچڻ تي بتيون خُواب ٿيا ها
- سُونهن وارا دور ٿيندا پي ويا
- سومرا! هي توکي ڇا آ ٿي ويو
- منهنجي منَ ۾ زلزلا ڇو ٿي ڪرين
- دوستيءَ کي روشني سمجھي اسان
- ساڌُو ٻيلي جو پوڙهو ساڌُو سوچي ٿو
- هوءَ ته سڀُ ڪجُهه ڄاڻي ٿي
- حاويليءَ ۾ هڪڙي چولي ڦَٿڪي ٿي
- پيارَ جي اتهاسَ ۾ ڀوڳيان پيو
- جِتِ ڪتابُ آ رکيو اُتِ گُلاب آ رکيو
- ڪيسين دردَ پنهنجي دلين ۾ دُکايون
- پڙهيون مون ته آهن گھَڻن جون ڪهاڻيون
- زندگي ٻيو ڀي گھڻو ڪُجھه چاهي ٿي
- بادَل جي دلداريءَ تي
- ساوڻَ جا برساتي سپُنا
- روشني اونداههَ ۾ گُم ٿي وئي
- وارياسو وڻڪارُ ٿي سمجھي
- جنهن ۾ سمنڊُ سَمايل آهي
- مان تنهنجي پيار ۾ ويڙهيو پيو آن
- شهرَ پنهنجي ۾ هُئي جا زندگي
- سُونهن جي هڪَ سانوريءَ موهي ڇڏيو
- کيسي ۾ جي سپُنا ٿَئي
- مُنهنجي اکين ۾ پاڻي ڪونهي
- اوپرن جيان هُوءَ هِتان گُذري وَئِي
- مون وٽ جا پرڀاتِ ٻَري ٿي
- مايا ڏي سنسارَ جو رستو
- هي بي رنگ جيون رنگا رنگُ چوليون
- تو جا اکين سان ڪَئي آ
- جي به دردَن جُون ساعَتون آهن
- راتِيُون جاڳي دُکندو آهيان
- هوءَ به اڻڄاڻُ ٿيندي پَئي وَڃي
- فنڪارَ اَسين آهِيون
- تُنهنجي دَرَ تي ساهي آهي
- مان ڪڪرَ جو رُوپ ڌاري ٿو اچان
- اوهان جي اکين ۾ اشارا ٿا مُرڪن
- نيڻَ اوهان جي نيڻن ۾ جو اَٽڪي پَيا
- جيڪو مون وٽَ رهجي وَيو توکان ڪِتابُ
- دلرُبائي ڪينَ ٿي ايڏي ٺَهي
- جيڪا دل اُڃاري ناهي
- هُن ويچاريءَ ننڊَ کي وڪڻِي ڇڏيو
- جو ٿَر ۾ ڏِٺو هوندَئي
- گرم جُملا ٻيٽَ تي رهجي ويا
- دردَن کان لِڪائي هُئي
- اهڙو واءُ به گھُلندو سائين
- جڏهن به تُنهنجي پيارَ جا لهجا گُونگا ٿي پَئي ويا
- هر منظر آ خوف ۾ ورتلُ
- ٿڪل شامَ جهڙي حياتي اسانجي
- مونسان جَڏهن به تُنهنجي جَوابن ڳالهايو
- تو سِوا هر سازُ ٿو سُڏڪو لَڳي
- دل جي ڌرتي ٿُوهَرن جا سلسلا
- مُنهنجي گيتن راتِ مونکا ٿي پُڇيو
- ڪاوَڙ به هُن ڪَئي آ ڏِياريِءَ جي شامَ جو
- چنڊَ تي ڄڻُ ڄارَ ٿا پئجي وڃن
- ڪي پنهنجا پَرايا جَنم ڏينهن تي
- کَڙڪائي درُ ۽ دَري ڪونه ايندو
- اسان کان لنوائي هليو ٿو وڃي
- تو ڏٺي پيارَ جي ڪا گھٽي ڪانه هُئي
- غَزلُ ٿو لِکين ۽ پَرائي زَمين!
- گيت
- اڃا ٿا پَسو وَسو ڙي وَسو اڙي بادلو!
- بهارن جي مستي
- جنم ڏهاڙي جون توکي واڌايون
- يادُن جون ڇوليون تنها هي راتيون
- توکان دُور ته ناهيان مان
- گُلن سان سجايل هي جوڀن جا رستا
- هِنَ بند لفافي ۾ تولاءِ اُماڻيان ٿو
- آءُ او راڻا!
- تُنهنجي سا آهي
- ڄڻُ صِلو مونکي مليو
- دِل ڌار ڪري وينديون
- جو پل پل دُکي ٿواُنهيءَ کي ڏسَي ڪو
- ترائيل
- تُون به هاڻي سُومرا سوچڻُ ڇڏي ڏي
- ڪاظمي! تُنهنجا ڪبوتر ويا اُڏامي
- دردَ جو آواز هو اٽڪي پيو
- کتريءَ جي تصوير پئي هُئي
- صليبن جا رستا اوهان ئي ڏيکاريا
- هيلَ به ڏاڍو مينهنُ پيو هو
- نثري نظم
- نئون ناچُ
- ترقي
- ڊَپُ
- ورثو
- اُڃايل قافلن جا مُسافر
- مُفت طبي ڪيمپ
- ڪراچيءَ جي ٽاڪَ منجھند جو هڪ عڪسُ
- دليُون ۽ رانديڪا
- تُنهنجي شاديءَ واري ڏينهن تي لکيل هڪ نظم
- برفباري
- زينَب مارڪيٽ ۾ رکيلُ گَجُ
- هِڪَ ننڍڙي ڪَٿا
- تُون اڌوري نه آهين (ڪشور ناهيد جي نالي)
- ”آجاؤ آفريڪا“ جي مُهڙ ۾ ڪشور ناهيد پاڻَ بابت لکيو هو
- اسان آسمانَ جو رنگُ تبديل ڪرڻُ ٿا چاهيون
- آمريڪا جو عراق تي حملو : 2003ع
- وايون
- ڇو ايڏو گھٻرائِن ٿا
- ڄڻُ چريو آ ٿي پَيو
- مون کان وَڻ پُڇن ٿا
- خاموشِي ڳالهائي ٿي
- مُنهنجي ننڊَ ڦِٽِي وئي
- اڌَ راتِ جوجاڳِي ڇو
- هِڪڙو گُلُ ڪِري پَيو
- آرسيءِ ۾ پاڻ کي
- خُوابَ نگرَ ۾ پَري پَري کان
- ويهي مان ويچارُ ڪيان ٿو
- وِچَ ۾ پُلِ آ پِيارَ جي
- مَٿان چنڊُ ڏِسي پيو
- پئجي ويا ڀاڪُرين
- پڙهندي ناريءَ کي ننڊَ اَچي وئي
- گيتَ سڀُ حيران ٿيا
- پيرَ اُگھاڙا پيارَ جا
- ڪيرُ ٿو ڪنهن کان پُڇي
- سڀُ اَڱَر ٺَري ويا هِن
- ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
- مُرڪَ کي ڳوليان پَيو
- هيءَ به ڪهڙي دوستيءَ آ
- اَلائي ڪِهڙيون حالتُون
- سَمُنڊ تي ايندي نه ڪَر
- تو جي پَگھَرُ اُگھيو پِرين
- ڪِيئن ٿِيون وسري سگھن
- اڄُ به منهنجي مَن تي ڳائـــــــــي ٿي مِـــــــيران
- شهرَ مٿان خاموشي آ
- گيتَ لکيل آهن
- مُنهنجو مَن مُرڪيو
- دردَ ته کُٽڻا ناهن
- ڏينهنَ ٿي ويٺي ڳَڻي
- تُنهنجي سينڌ پِرين!
- ڪَهڙو ڪنهن تي ڀروَسو
- جِيپِ وڃي ٿي ڊوڙَندي
- تُنهنجي گھَر جي رستي ۾
- راتِ مون روهڙِي ڏِٺي
- مُون سان گَڏُ هَلي پَيو
- تُون به جاڳي پَئُه کَڻي
- روزُ ٿو وِڪڻان پَيو
- تُون هَليو وَئين اوچتو
- سا صَدا ڪاڏي وَئي
- شاعريءَ مونکي ڏني
- سَڀُ لُڙڪَ سُڪي ويا هِن
- اديبن جا رايا
- شيخ اياز
- تنوير عباسي
- امداد حُسيني
- فهميده رياض
- تاج جويو
اُتِ گُلاب آ رکيو.
تو اکين جي ڇانوَ ۾
ڇو حجاب آ رکيو.
مون گُناهه پوکيا
تو ثوابُ آ رکيو.
بي سُرن جي ديس ۾
تو رُبابُ آ رکيو.
مان ڪيان ٿو پيار ۽
تو حسابُ آ رکيو.
زندگيءَ ۾ توسوا
بَس عذابُ آ رکيو.