کَڙڪائي درُ ۽ دَري ڪونه ايندو
اهو عشق توڏي وري ڪونه ايندو.
وڄُن وارَ ڇوڙيا ننگر پارڪَر تي
وري هِن شهر ڏي ٿَري ڪونه ايندو.
اُنهيءَ اُس ۾ ئي آ هلڻو مُسافر
هُو سُورج اسان ڏي ٺَري ڪونه ايندو.
وري پارِ توکي ئي وڃڻو آ سُهڻي
هُو ميهارُ توڏي تَري ڪونهَ ايندو.
اهائي حياتي ڪَري پيارُ وٺُ تُون
هِتي ڪوبه ٻيهرَ مَري ڪونه ايندو.
اڃا سنڌُ ڇالئه نهارين ٿي واٽون
هُو مالهي اُتم ۽ هَري ڪونه ايندو.