جنهن ۾ سمنڊُ سَمايل آهي
سوئي اندرُ گھايلُ آهي.
پنهنجي ليکي مُرڪي ويٺو
شايد هي به ستايلُ آهي.
راڳي گيتُ ٻڌاءِ نئون ڪو
هي ته ٻين جو ڳايل آهي.
سارنگيءَ جي سيني جهڙو
مون ۾ دردُ سمايل آهي
چنڊُ تارن جي ڦُلن ڀرسان
ڄڻُ ڪو ٻارُ بُکايل آهي.
آءُ ته گڏجي کلي وٺون ٻئي
هڪڙو ٽهڪ بچايل آهي.
ٻي ڪنهن سان اڄُ ملڻو ناهي
پرين اسان وٽِ آيلُ آهي.