ساڌُو ٻيلي جو پوڙهو ساڌُو سوچي ٿو
وڻَ ٿا سوچن آخر ڇا هو سوچي ٿو.
آءٌ ته ان ۾ پاڻَ ئي اٽڪڻُ ٿو چاهيان
تُنهنجي اکين جو ڇالئه جادو سوچي ٿو.
خواب اسان جا رستي ۾ ڪيئن ٿَڪجي پيا!
راهوڪيءَ ۾ فاضل راهُو سوچي ٿو.
ڪنهن به ڪم جي مون لئه ناهي آزادي
منهنجو هينئڙو تو وٽِ قابو سوچي ٿو.
ماڻهوءَ جي دل واقعي گھَرُ خُدا جو آ
پنهنجي شاعريءَ تي اڄُ باهُو سوچي ٿو.
منهنجي گھٽين ۾ گھُمندو هو اُستاد ڪڏهن
ياد ڪري ماضِيءَ کي دادُو سوچي ٿو.
تُنهنجي سُونهن جون سينگاريُون ڪيئن ڦاسائي
منهنجي مَن ۾ ويٺل گھاتُو سوچي ٿو.