نيڻَ اوهان جي نيڻن ۾ جو اَٽڪي پَيا
اُن کانپوءِ بَس صدمن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
وڇڙڻ ويلي ڪينَ مون توسان ڳالهايو
لفظ نڙيءَ جي رستي ۾ جو اَٽڪي پَيا.
ڪيڏا ٿي مايُوس ويا هُو کَن پَل ۾
لغڙَ ٻارن جا ڪنڊن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
ماڻهن تائين پهچن آخر ڪيئن ڀَلا؟
گيتَ اسان جا تمغن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
سالگره جو ميڙُ لڳو پَئي مصنوعي
پيارَ اسان جي لفظن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
ڪنهن جي دل جو درُ کڙڪائي ڪين سگھيا
خُواب اسان جا پئسن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
مون ته اچڻُ ٿي چاهيو تُنهنجي شاديءَ ۾
تُنهنجا واعدا پيرَن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
اُجڙيل دل جي ويراني ڪنهن ڪونه ڏٺي
خيالَ سڀن جا رنگَن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
رقصُ انهيءَ جو رُڪجي ويو هوءَ ٿڪجي پَئي
وارَ هَوا جا جھُڳٽن ۾ جو اَٽڪي پَيا.
ٻاهر ٿي برسات وسي سا ڪيئن پَسُون
پنهنجا عقيدا جو حُجرن ۾ جو اَٽڪي پَيا.