مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان درد ڏسان تو ڪاڻ مٺا
مان روز سِڪان تو ڪاڻ مٺا
مان زهر پيان تو ڪاڻ مٺا
مان روز مَران تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان من ۾ پچان تو ڪاڻ مٺا
مان هجر لڇان تو ڪاڻ مٺا
مان مينهن وسان تو ڪاڻ مٺا
مان لڙڪ پيان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان سک نه سمهان تو ڪاڻ مٺا
مان رات جلان تو ڪاڻ مٺا
مان ڏينهن پچان تو ڪاڻ مٺا
مان ماٺ رهان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان راڄ رُسان تو ڪاڻ مٺا
مان لوڪ لڙان تو ڪاڻ مٺا
مان ضد نه لهان تو ڪاڻ مٺا
مان ڪنهن نه وڻان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان ڀؤنر! ڦران تو ڪاڻ مٺا
مان ٽار ٽِلان تو ڪاڻ مٺا
مان عرش رسان تو ڪاڻ مٺا
مان فرش رهان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان ڳوٺ اچان تو ڪاڻ مٺا
مان شهر گهمان تو ڪاڻ مٺا
مان چاهه رکان تو ڪاڻ مٺا
مان ناز ڪيان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان غزل لِکان تو ڪاڻ مٺا
مان گيت چوان تو ڪاڻ مٺا
مان شعر ڪڇان تو ڪاڻ مٺا
مان لوچ لڇان تو ڪاڻ مٺا
مان سور سَهان تو ڪاڻ مٺا
مان جيئڻ سکان تو ڪاڻ مٺا
مان مرڻ گهران تو ڪاڻ مٺا
مان نينهن نچان تو ڪاڻ مٺا
مان ”سوز“ سِڪان تو ڪاڻ مٺا