زلف هوا ۾ ڇوڙي ڇڏ تون،
شهر سڳنڌ ۾ ٻوڙي ڇڏ تون.
وڻ ٽڻ ٻوٽا سُنڍ وڃن ٿي،
موسم جو رُخ موڙي ڇڏ تون.
ڀل ته وڃي ٿي گهايل ڇاتي،
تير نظر جا کوڙي ڇڏ تون.
ڪين دغا جو واءُ لڳئي ڪو،
جند وفا سان جوڙي ڇڏ تون.
مرڪ سجائي رک تون مُک تي،
گهنج غمن جا روڙي ڇڏ تون.
”سوز“ حجابن جا هڪ ڌڪ سان،
زنجير سڀئي ٽوڙي ڇڏ تون.