پوپٽ جا پَرَ وڻيا سُندر،
رَنگ اکين ۾ بَڻيا سُندر.
ڳاڙها ساوا نوٽ هٿن ۾،
ڪيشيئر ويٺي ڳڻيا سُندر.
هُن جي مُرڪ چپن تان موتي،
محفل ۾ لک ڇَڻيا سُندر.
نِـــيرن نيڻن ۾ ٿا پَسجن،
هيرا موتي مَڻيا سُندر.
الفت ۾ هر وقت حَسينن،
پيرَ وفا جا کڻيا سُندر.
”سوز“ سُکي سنڌ جيئي جڳمڳ،
سوڍا پُٽ جنهن ڄڻيا سُندر.