موسم ۾ ٿي تبديلي آ،
جذبن تي ڀَڙڪي تيلي آ.
ماهه ڊسمبر جي سرديءَ ۾،
سوچ ٺري ٿي وئي پيلي آ.
سک ڏي سوري پير پٿون ٿيا،
واٽ سموري پٿريلي آ.
سور غمن جي باهه بدن تي،
دکندي رهندي بس ڊيلي آ.
من جي سبز بهاري ساري!
مند خزان جيءَ ئي ڀيلي آ.
درد مليا جي! مون کي تن جي،
شوخ طبيعت نخريلي آ.
جيون جاڙ سفر ويو بڻجي،
چاهت جي نه چکي جيلي آ.
”سوز“ وري ڀي ڳڻتي ناهي،
پنهنجو ساڻي رب ٻيلي آ.