جنهن کان هڪڙي ڳالهه نه پَرندي،
تنهن اڳيان ڪا دال نه ڳَرندي.
ڪيڏيون منٿون ميڙ ڪَجن پر!
ڏيندو ڪا في الحال نه وَرندي.
چونڊ وِڙهن پيا پاڏا پِڙَ ۾،
پاپي روڏا ٻاڏا پــــڙَ ۾.
ٿيڙون کائي ڪرندا ڀَڄندا،
پولنگ! بنيل جي چاڏا پِڙَ ۾.
ووٽن جي ٿي تيز تياري،
رنگ رَچي ويا ڏس چوڌاري،
”سوز“ پُراڻا پاپي ٻيهر،
ڪندا مِنٿون ميڙ مَداري.
جنهن جو نه ڪٿي ڪو دڳ هوندو،
پهرين درجي جو ٺڳ هوندو.
تنهن سان ڪو وهنوار نه رکبو،
واقف جنهن کان ڪُل جڳ هوندو.
توکي پنهنجي سنڌ نه ڏيندس،
غير ڪپڻ لئه ڪنڌ نه ڏيندس.
منهنجي ماروئڙن ڏي ويندڙ،
”سوز“ ڪڏهن سو پَنڌ نه ڏيندس.
سونهن تنهنجيءَ تان صنم مان سدا صدقو وَڃان،
در سندءِ جو مَن گدا ڪيئن ڀلا ڀيرو ڀَڃان.
پرت پاڻيءَ جا ڀَري ڍُڪ سوين پيتم مگر،
”سوز“ تنهنجي چاهه مان دل نٿي ڍاپي اَڃان.
نيڻن جا نه اُڏار ڪبوتر،
پوپٽ جهڙيون سوچون پوتر.
سِيڪ نه درد غمن جي لُڪ ۾،
پاڻ پلي ڇڏ پنهنجي اندر.
نيڻن ۾ تون نيڻ اُتاري،
ڪوجهو جيون ”سوز“ اُجاري.
درد غمن جي ڪُن مان ڇڏ تون،
الفت جو ڏئي ساٿ اُڪاري.
ڪنهن کي دل جو درد ٻُڌايان،
وِکريل سوچون زرد ٻُـــڌايان.
حال ٻُڌي همدرد وڃي ٿي،
اهڙو نه سُجهي ٿو فرد ٻُڌايان.