نِنڊ نيڻن مان اُٿي،
ڳَهر جي خوشبوءَ کڻي،
راتَ ڪاوڙجي وئي.
بيوفا جي ياد جو،
دل مٿي پاڇو ڏسي،
راتَ ڪاوڙجي وئي.
مون ڏٺو هو خواب ۾،
ناز نخرن سان سَکي،
راتَ ڪاوڙجي وئي.
هن عذابي مُند ۾،
اوچتو ئي هر خوشي،
راتَ ڪاوڙجي وئي.
”سوز“ منهنجي روح مان،
مَهڪ جي سڀ تازگي،
راتَ ڪاوڙجي وئي.