چنڊ گهٽائي چانڊوڪي جيئن!
چنڊ گهٽائي چانڊوڪي جيئن!
تنهنجو مون سان قرب پرين ايئن
نينهن برابر تارازيءَ جيئن
ڪونه ڪڏهن توري تو رکيو
چاهت وارا چاڳ چپن تان
سُرخيءَ وانگي نيٺ لهي ويا
عشق عقيدت ساڻ اوهان ڏي
روح سندم هردم آتو آ
تنهنجا نخرا ناز نرالا
مايوس صفا ڪن مون هر پل
عشق مٿي کان تار اوهان سان
چاهت چنڊ چڪور مثل آ
مينهن وسي جيئن وارياسي تي
خشڪ وڃي ٿي جلدي ڌرتي
ايئن اوهان جي دل ۾ جانان!
ڪونه رهي ٿي همدردي ڪا
مون کي سوچون ڳڻتيون هر پل
هڪ طرفو جي پيار ويو ٿي
زهر جياپو بڻجي ويندو
قهر قيامت برپا ٿيندو
”سوز“ بچڻ ٿي پوندو مشڪل
مون کي ڏي من ساٿ وفا جو
ڪر نه ڍريون چاهت جون ڳنڍيون
پيچ رهڻ ڏي هر دم پختو
اوکي سوکي مهل اسان سان
نينهن نڀائي جانم! مُرڪي
تون ئي جڳ ۾ جان جياپو
توبن جيون جاڙ سفر ڪو
تنهنجو ساٿ سڦلتا منزل
عرض اگهائي قلب ڪٺل جو
ڪين جدا ٿي پل ڪو مون کان
روز مٺي ڪر محبت مون سان.