مُحب ملڻ جا خيال هوا ۾ خوب اُڏاري،
سڪ جو تاڙو توکي جانب روز پُڪاري.
جيون غم جي زرد هوا ۾ پن ڇڻ بڻيو،
پِرت وفا جي پاڻيءَ سان وڃ ترت اُجاري.
تون ئي منهنجي چاهت تون ئي روح جي راڻي،
تو بن دل جي نانوَ غمن مان ڪير اُڪاري.
چين نه ڪو آرام اچي ٿو اکڙين کي پل!
درد هجر جو دل مان ويو سک چين ٻُهاري.
ڪونه گهڙي ڪا دل مان ٻاهر نڪرن ٿا هي!
پنهنجا وڃ سڀ دل منهنجي مان درد اُٿاري.
تنهنجي واٽ تڪيندي آخر ٿڪجي پياسين،
نيڻن جا هي پوپٽ ٻئي هر ويل اُڏاري.