وقت مليو ته وري ملنداسين
نينهن نه ٽوڙي ڇڏبو اڌ ۾
ساٿ سلامت رهندو پنهنجو
ڏک ۽ سک ۾ ساٿي هردم
عشق عقيدت جي ئي وڻ کي
پرت وفا جو پاڻي ڏيئي
سردي گرمي جيون ـــــ گاڏو
گهاٽي واڌي ڌڪڻو آهي
من جي اُجري صاف ڪڏهن ڀي
سوچ ٿيڻ ميري نه ڏينداسين
توسان هيج اُهو ئي رهندو
تِرَ! نه برابر گَهٽبو جانان!
وقت ڀلي ڪهڙو به اچي پر
عشق ا ُتم اعليٰ ئي رهندو
ڪندو پرور پاڪ ڀلائي
ڳڻتي سوچ فڪر ناهي ڪو
تون ئي جانب جند جياپو
تنهنجون يادون ساڻ هينئين ۾
تيسين مون وٽ مُحب امانت
جيسين دوريون دور ٿين سڀ
ساهه سڳو جيسين مَن سُرندو
لوڪ سڄو ڀل هڪڙي پاسي
نُنهن چوٽيءَ جو زور لڳائي
توڪل ترهي تي من تَرندي
سمنڊ ڏکن جو پار ڪنداسين
توسان سِر جو سودو آهي
وقت نه ويري ٿي پئي پنهنجو
باقي ڪنهن ۾ ڪو دم ناهي
پنهنجو ساٿ ڇڏي ڪو ٽوڙي
سونهن وفا جي ديوي تون آن
منهنجي سپنن جي تون راڻي
توبن منهنجي ذات نه ڪائي
تون ئي منهنجي ”سوز“ سُڃاڻپ
تو ڪاڻ مِٺي جڳ ۾ جيئنداسين
وقت مليو ته وري ملنداسين.