چاهت جو تو ٽوڙي ڇڏيو چنڊ ڀَري ڏي،
مُحب مياري منهنجو آهين ڏنڊ ڀَري ڏي.
اسڪول اُميدن جي تو مَرمت وارو سڀ،
ايس ايم سي جو ٻوڙي ڇڏئي فنڊ ڀَري ڏي.
ساز سوين آواز هيا ٻُرندا ته هينئين ۾،
ڪين وڄي ٿو سيني ۾ سوگَهنڊ ڀري ڏي.
دل کي ڪونه سِڪون مِلي ٿو ڪٿ ڪنهن پل ۾،
اهڙو ته ڪري وئين تون جانان منڊ ڀَري ڏي.
سوچون سُڏڪا سور سدا اڻ تڻ ۾ آهي،
ذهن سمورو ٿي ويو آهي گَنڊ ڀري ڏي.
”سوز“ چپن تان سور ڏئي تو جا به کَسي آ،
مُرڪ مِٺي سڀ ماکي مصري کنڊ ڀري ڏي.