دل جو دلبر مِير ڪَيوسين،
کنڊ مثل جيئن کِير ڪَيوسين.
نيٺ نشاني تي ته لڳي ويو،
نينهن نظر جو تير ڪَيوسين.
مُرڪَ خوشيءَ سان الفت ماڻي،
روح نه ڪو دلِگير ڪَيوسين.
هاڻ سُکي دل هردم آهي،
اهڙو ته بِلو اَڪسِير ڪَيوسين.
الفت سان دل صحرا جو سڀ،
مُلڪ مٺو ته مَلير ڪَيوسين.
جُنگ نهاري ”سوز“ سخي دل،
سمجهه عقل جو وِير ڪَيوسين.