سوچي سوچي ٿڪجي پوندين سوچ ٿڪڻ جي هرگز ناهي،
سوچ ذهن ۾ ايندي رهندي موٽ ڪرڻ جي هرگز ناهي.
رات وِهامي ويندي ليڪن! ننڊ نه نيڻن ۾ ڪا ايندي،
اڻ تڻ سڏڪا ۽ سوچن ۾ ننڊ اچڻ جي هرگز ناهي.
ماڻهن جي فطرت کان شايد واقف ڪونه ٿيو تون آهين،
ڪيڏو تن کي سمجهائي پر سمجهه پوڻ جي هرگز ناهي.
نازڪ شيشي جهڙي دل کي ظالم وحشي دنيا ۾ تون،
سورن صدمن کان رک پاسي سور سهڻ جي هرگز ناهي.
سک جي موسم ساٿ ڇني آ ويندي ڪنهن ڀي وقت اچڻ تي،
درد هجر جي سردي گرمي مند مَٽڻ جي هرگز ناهي.
جنهن جو قسمت ساٿ ڇڏي آ ويندي ان کي ظالم جڳ ۾،
ڪنهن ۾ ڪا به اميد اجائي آس رکڻ جي هرگز ناهي.
روز خيال نوان ڪي دل ۾ ڪونجن وانگي لهندا آهن،
سوچ وڃي ٿي رلجي تن سان دور رهڻ جي هرگز ناهي.
”سوز“ هدايت ڪر لک ڀيرا پر نه ڇڏيندي دلبر جو دَر!
پنهنجي ئي مت واري آهي دل ته مڃڻ جي هرگز ناهي.