تعبير نه سَگهيا جي ماڻي،
ڪيئن ڪجن سي ڪيڏانهن هاڻي.
گيڙوءَ رَتا خُواب اکين ۾.
روح منجهان غم درد ڇڏي آ،
راحت جي سڀ خوشبوءَ ڇاڻي.
گيڙوءَ رَتا خُواب اکين ۾.
عشق عجب جي ذات انوکي،
ڪير اڃان سگهيو نه سُڃاڻي.
گيڙوءَ رَتا خُواب اکين ۾.
ننڊ پکي بڻجي وئي اڏري،
هاڻ رهَن ٿا هر پل ٽاڻي،
گيڙوءَ رَتا خُواب اکين ۾.
”سوز“ سَفر جيون جو اوکو،
ڪيئن ويو ٿي رب ٿو ڄاڻي،
گيڙوءَ رَتا خُواب اکين ۾.