ماڪَ ڦُڙن جيئن پاڪ مُحبّت،
پنهنجي آ بيباڪ محبّت.
جڳ ساري ۾ سُهڻل سائين،
هلندي پنهنجي هاڪ محبّت.
لوڪ نه تن کي ٽوڙي سگهندو،
جن جي آ چالاڪ محبّت.
جادو نگريءَ جهڙي تنهنجي،
ڄڻ ته لڳي ٿي ڪاڪ محبّت.
هاڻ جياپو مون لئه تون آن،
منهنجي تون خوراڪ مُحبّت.
”سوز“ ڪنوارا زلف چمڻ جي!
منهنجي آ هيراڪ محبّت.