مظفر کوکر جي مھمان نوازي
انتھائي بااخلاق ننڍڙا ڏاڍا فرمانبردار لڳا. اويس علي ٻڌايو تہ هو هتي سنڌ گرامر اسڪول حيدرآباد ۾ پڙهي ٿو. مظفر پنھنجي اولاد کي يورنيورسٽين تائين تعليم جي سانگي پھچايو آهي. مظفر جو ٻارڙن کي يونيورسٽيءَ تائين پھچائڻ پڻ ساراھہ جوڳو عمل آهي. اصل ۾ اهو ئي عمل آهي جيڪو اسان جي قوم کي اڳتي ترقي جي راھہ ۾ گامزن ڪندو. ان کان علاوہ ٻي سٺي ڳالھہ مون کي اها بہ لڳي ۽ مون کي خوشي ان ڳالھہ جي بہ ٿي تہ اسان جي ٻھراڙين مان ڪافي خاندان حيدرآباد يا ڪراچي پنھنجي ٻارن جي تعليم سانگي لڏي ويا آهن، پر پوءِ بہ انھن جون جڙون اڄ بہ پنھنجن ڳوٺن ۾ جڪڙيل آهن. انھن پنھنجا اباڻي ڪک نہ وساريا آهن. ائين ٿيڻ گهرجي.
هن مضمون لکڻ وقت رات جا ڏھہ ٿين پيا. سائين مختيار سمون بيڊ تي ليٽي پيو آهي تہ جيئن هو چيلھہ سڌي ڪري وٺي، وري بہ هن کي سفر ڪرڻو آهي. ڇو تہ هاڻي اسان کي مسلسل سفر ۾ رهڻو آهي. جنيد منھنجي پاسي ۾ پلاسٽڪ جي ڪرسيءَ تي ويھي موبائيل سان کيچل ڪري رهيو آهي. اسان کي هتان ايئرپورٽ لاءِ ڏيڍ يا ٻہ ڪلاڪ کن لڳندا. ان ڪري اسان وٽ اڃان گهڻو وقت آهي. اسان جي فلائيٽ 13 جولاءِ جي صبح جو ساجهر 6 لڳي 55 منٽن تي آهي. ان ڪري اسان هتان ئي اهو طئي ڪيو تہ اسان رات جو ٻارنھين ڌاري فليٽ مان نڪرنداسين. پر اسان بعد ۾ پنھنجي ان شيڊيول کي مٽايوسين. سو اسان يارنھين ڌاري فليٽ کان هيٺ لھي مظفر کوکر جي ڪار ۾ ڪراچي ايئرپورٽ ڏانھن روانا ٿياسين. پرتاب مٺي کان ڪراچي اچي پيو. هن سان جڏهن رابطو ٿيو تہ هن ٻڌايو تہ هو ٿوري دير لاءِ ڪراچي ڪلفٽن واري فليٽ ۾ ويندو اتان فريش ٿي ايئرپورٽ هليو ايندو. مظفر جو ننڍڙو امان ﷲ اسان سان گڏ هيو. ڇاڪاڻ تہ واپسي ۾ هو ڪراچي واري فليٽ ۾ ئي رهي پوندو.