سفرناما

مالديپ ۾ مانڊاڻ

مالديپ سامونڊِي ٻيٽن جو جهڳٽو آھي جنھن ۾ اٽڪل ٻہ ھزار کن ننڍا وڏا ٻيٽ آھن، جن مان 215 اھڙا آھن جن ۾ ماڻھو رھن ٿا. ٻيا ٻيٽ ائين خالي آھن جن تي فقط گهاٽا ٻيلا، جانور ۽ پکي پکڻ آھن يا وري ڪجهہ اھڙا آھن جن تي ڪجهہ بہ نہ آھي. سال جو وڏو حصو سمنڊ ۾ ٻڏل رھن ٿا. هي سفرنامو انتھائي دلچسپ، معلوماتي، ۽ لاڀائتو آھي. سفرنامي ۾ اسلامي ملڪ مالديپ جي تاريخ، اتان جي سونھن، رھڻي ڪھڻي، مسجدن، اتان جي امن امان، ترقي، سياست سان گڏ مختلف پاسن تي خوبصورت پيرائن ۾ لکيو ويو آھي.

Title Cover of book Maldieves Main Maandan

Agent Minor Salt Cornor

خير جنيد جو خيال هو تہ اسان هتان ئي بس ۾ هڙومالي هلون. ڇو تہ اسان جو مالي ۾ رهڻ جو ارادو نہ هيو. جيتوڻيڪ اسان جي پلئن ۾ مالي هيو پر جنيد مطابق تہ هڙو مالي، مالي کان وڌيڪ خوبصورت آهي. سو اتي ئي هلون. سامھون ئي بس اسٽاپ هيو. پر جنيد کي چيوسين تہ،”هيڏو سامان آهي اهو سڀ ڪجهہ بس ۾ ڪيئن ايندو ۽ بس ۾ سامان سان ڪيئن ڌڪا کائيندا هلنداسين“.
جنيد اسان جي ڳالھہ کي مان ڏيندي چيو تہ،”ٺيڪ آ پو ڀلا ٻہ ٽيڪسيون ڪرايون ٿا“.
هن ٻہ ٽيڪسيون ڪرايون. اسان پنھنجا بيگ ٽيڪسين جي ڊڪين ۾ رکيا. هڪڙي ۾ ٽي دوست ويٺا ۽ ٻي ٽيڪسي ۾ ٻيا ٽي دوست. سو اهڙي ريت اسان ٽيڪسي ذريعي هڙومالي پھتاسين. هڙو مالي جا روڊ رستا ڪشادا ۽ صاف نظر آيا. هر روڊ جي پاسي ۾ ڦٽ پاٿ ۽ ان جي پاسي ۾ ئي وڻراھہ. ساوا ساوا وڻ، ڇٻر، گل ٻوٽا نظر آيا. هڪڙي چوراهي تي اچي ٽيڪسيون بيھي ويون. اسان سڀ ٽيڪسين مان لٿاسين. جنيد بہ لٿو. اسان کي هڪڙي اسٽورAgent Minor Salt Cornor تي آڻي، اسان کي ان ٽي اسٽور جي پاسي ۾ پيل ڪاٺ جي بيچن تي ويھڻ لاءِ اشارو ڪيو.
جنيد چيو تہ،”توهان هتي ويھي چانھہ پيئو تہ مان هوٽل جو بندوبست ڪري اچان“.
جنھن مان لڳو تہ هن هوٽل اڳ ۾ بڪ نہ ڪرايو هو. حالانڪ گرائيدو ٻيٽ ۾ ئي هڪڙو ڏينھن اڳ ۾ جنيد کي چيوهيوسين تہ،”هوٽل جو بڪنگ ضروري آهي، اهو ايڊوانس ۾ ڪرائي ڇڏ، پر اها هن مھل تائين بڪ نہ ٿي هئي“.
هوٽل بُڪ نہ ڪرڻ جا بہ ڪي ڪارڻ ٿي سگهن ٿا. هڪ تہ بالي ۾ هوٽل مھانگي هوندي، جو هن هڙو مالي ۾ وٺي آيو هو. ٻيو تہ ممڪن آهي تہ آن لاءِ هوٽلون بڪ ٿيل هجن. جنھن ۾ جنيد جو ڪو ڏوھہ نہ هيو. هن کي تہ ويتر گهڻي اسان جي ڪري تڪليف ٿي هئي.
صبح جا 10:14 منٽ ٿيا آهن. هن اسٽور جو نالو Agent Minor Salt Cornor آهي. هي ننڍڙو دڪان آهي. جنھن ۾ سيڌي سامان سان گڏ، هو چانھہ بہ هلائي رهيو آهي. دڪاندار بنگالي نوجوان آهي، جنھن جو نالو حبيب ﷲ آهي. اسان گهٽي ۾ ويٺا آهيون. چانھہ ۽ بسڪوٽ جو آرڊر ڏنوسين. پر خبر پئي تہ سيلف سروس آهي. مختيار صاحب جي ۽ پنھنجي چانھہ جا ڪوپ ۽ پاڻي جي بوتل کڻي ٽيبل تي رکيسين. پرتاب لاءِ ڪوڪ بوتل جي ٽن ورتيسين. چانھہ سٺي هئي. ان ڪري پراڻا ٿڪ تہ دور ٿي ويا هيا، پر هتي اچي نون ٿڪن ورايو هو.
هن مھل تائين اسان کي انتظار ڪندي ڪلاڪ کن ٿي ويو هو. پر جنيد ڪٿان بہ نظر نہ پئي آيو. هن اسٽور واري وٽ کليل سگريٽ بہ هيا. هتي گهڻو ڪري گولڊ ليف فارين جو ۽ ڪيمل سگريٽ جيڪو عربن ۾ مشھور آهي ۽ عرب ملڪن ۾ گهڻو وڪامجي پيو. مان اٿي وڃي هوٽل جو بل ادا ڪيو. هڪ سو 20 روفيا بل آيو. ائي ئي ويھي ڪجهہ گهڙيون سڪون ورتوسين. پاسي کان ٻي ٽيبل تي هتان جا ڪي لوڪل ماڻھو ويٺي پان، سگريٽ ۽ چانھہ جون چسڪيون ڀري رهيا هيا. چانھہ کان پوءِ حسب معمول سگريٽ جي ٻاڙ لڳي. سو ڪيمل سگريٽ جو مزو وٺي اتي ئي ڊائري ڪڍي انھن يادگيرين کي ميڙڻ جي ڪوشش ڪيان ٿو. قدم قدم جي تحرڪ کي ڊائري ۾ اوتڻ لڳو آهيان. سامھون کان، روڊ جي ڪنڊ تي تمام گهڻيون اسڪوٽيون بيٺل نظر آيون آهن. هون بہ نيپال، انڊونيشيا، ملائيشيا ۽ ٿائلينڊ ۾ اسڪوٽيون گهڻيون نظر آيون. باقي اسان وٽ مدي خارج ڊزائين جا اسڪوٽر سالن کان پيا روڊ ماپيندا رهندا آهن.