500 روپين جي هڪڙي ماني
”اچو لذيذ ماني کائو“.
”اسان کي خدمت جو موقعو ڏيو“.
”اسان کي هڪ دفعي ضرور آزمايو“.
هن هوٽل جو نالو ”هوٽل انڊين مينو ايوري ڊي “ هيو. جيڪو موڪ ٽيلز هائوس، ريڊ بل روسٽر نمبر 7 تي واقع هئي. اسان وٽ جيڪا ڇوڪري آرڊر وٺڻ لاءِ آئي،
”سر توهان ڇا کائڻ پسند ڪندو“؟.
”سڀ کان اول تہ تون اسان کي پنھنجو نالو ٻڌاءِ ۽ اهو ٻڌاءِ تنھنجو تعلق ڪھڙي ملڪ سان آهي“. مظفر پيار سان هن کان پڇيو.
”منھنجو نالو انيتا آهي ۽ منھنجو تعلق امرتسر انڊيا سان آهي“.
”ڏاڍو سٺو، هاڻي ٻڌائي تہ توهان وٽ ڪھڙي شي تازي ۽ فريش آهي“.
”اسان وٽ هر شي تازي ۽ فريش هوندي آهي، بلڪ اسان جي ڪا بہ شي اڳ ۾ تيار ٿيل يا اسٽور ٿيل نہ هوندي آهي، توهان جي آرڊر کان پوءِ ئي اسان اها تيار ڪنداسين“. ڇوڪري بہ مظفر کي پيار سان سمجهائيندي چيو.
”ڀلا ماني تيار ٿيڻ ۾ ڪيترو وقت لڳندو“. مون هن کان پڇيو.
”گهٽ ۾ گهٽ اڌ منو ڪلاڪ کان مٿي وقت لڳندو“. هن جواب ڏنو.
”اهو تہ تمام گهڻو وقت آهي، اسان کي بک لڳي آهي، توهان جيترو جلدي ٿي سگهي ماني کڻي اچو“. سائين مختيار سمون صاحب هن کي چيو.
”مان ڪوشش ڪنديس تہ جلد کان جلد توهان جي ٽيبل تي ماني لڳرايان“. هن وري بہ کلي جواب ڏنو.
اسان جي اڳيان جيڪو مينو پيل هيو، ان جا ريٽ ڪجهہ هن ريت هيا. هتي هر شي ڊالرن ۾ هئي. هر بوتل 2 ڊالرن جي يعني 556.99 روپين جي. سواءِ ريڊ بل جي جيڪا ٽن ڊالرن جي هئي. آئس ڪريم ميگنم 3.50 ڊالرن جي هئي. جڏهن تہ جوسن جو اگهہ بہ گهڻو مٿي هيو. انب، پپيتو، ايواڪيڊو، اسٽرابيري، چاڪليٽ، اوريو پنج ڊالرن جو هڪڙو گلاس هيو. جڏهن تہ چانھہ سليماني0.50 اڌ ڊالر، کير واري چانھہ هڪڙو ڊالر، ڪاري ڪافي 1.50 ڊالر، انڊين ٽي ٽن ڊالرن جي هئي. فريش جوسز ۾ نارنگي جو جوس ٽي ڊالر، ڇانھين جو جوس ٽي ڊالر، ۽ پائين ايپل ۽ پپيتي جو جوس 4 ڊالرن ۾ هيو. يعني پاڪستاني 1113.99 روپين جو گلاس. جڏهن تہ اسان وٽ سٺي ۾ سٺو گلاس بہ 200 يا 300 چار سو روپين جو آهي. هاڻي اچون ٿا هن هوٽل جي ماني تي.
ٽي چپاتيون: 5 ڊالر يعني 1392.48 تہ ٽي مانيون ٿيون ۽ في ماني تقريبن پنج سو روپين جي ٿي. جڏهن تہ اسان وٽ چپاتي 20 روپين جي آهي وڌ کان وڌ. پر اسان جي چپاتي پوءِ بہ هتان جي چپاتي کان سو ڀيرا بھتر آهي. ڇو تہ هتان جي چپاتي، ايڏي سنھڙي، ڦلڪڙي، هلڪڙي جو وڃي ٻہ گرھہ مس ٿئي. هاڻي توهان حساب ڪيو تہ هتي کائڻ پيئڻ ڪيترو مھانگو آهي. اهڙي ريت ٽي اڦراٽا 6 ڊالر، ٽي پوريون ۽ ڇولن جي پيلٽ 6 ڊالر، آلو سبزي ڇھہ ڊالر، گوبي 6 ڊالر، فراءِ ٿيل دال سڳوري 6 ڊالر، دال تڙڪا 6 ڊالر، دال پالڪ 6 ڊالر، آلو مٽر ست ڊالر، بٽر پلاءُ ڇھہ ڊالر، ٽماٽو رائيس 6 ڊالر، چڪن برگر 8 ڊالر، ايگ (انڊي وارو) سينڊوچ ڇھہ ڊالر، چڪن سينڊوچ اٺ ڊالر، مڇي جو ٻوڙ (فش ڪري) ست ڊالر، فش فراءِ ست ڊالر، گرلڊ فش 7 ڊالر، ڇولا مصالحي وارا 7 ڊالر، حيدرآبادي چڪن برياني 9 ڊالر.
ان کان علاوہ ايشين اسپيشل ۾ وري ناسي پتايا 9 ڊالر، سنگاپور نوڊلز 8 ڊالر. چانورن ۾ وري ويجيٽيبل فرائيڊ رائيس 5 ڊالر، ايگ فرائيِڊ رائيس 5 ڊالر. سووين ۾: ويجيٽيبل فرائيڊ نوڊلز 5 ڊالر، فرينچ فرائيز 5 ڊالر، گارلڪ بريڊ 4 ڊالر. سوپ ۾ وري ويجيٽيبل سوپ چار ڊالر، چڪن سوويٽ ڪارن سوپ 5 ڊالر، چڪن سوپ چار ڊالر، فش ۽ چپس 7 ڊالر، سلاد: گرين سلاد 5 ڊالر، ايگ سلاد 6 ڊالر، مڪس سلاد 7 ڊالر. جڏهن بيف پزا 9 ڊالر ۽ ويجيٽيبل پزا 8 ڊالرن جو هيو.
اسان جي منجهند جي ماني جو بل 700 روفيا آيو جيڪو پاڪستان حساب سان 12600 ٿيو. ڇھن ڄڻن جي ماني جو ايترو بل مان سمجهان ٿو تہ ٿورو گهڻو ٿي ويو هو. هتي پاڻيءَ جي ننڍي بوتل هڪ ڊالر يعني پاڪستان 278.50 روپين جي پئي. جيڪا اسان وٽ پاڪستان ۾ 50 روپين جي آهي. جڏهن تہ وڏي بوتل هتي ٻن ڊالرن جي ملي ٿي جيڪي پاڪستاني حساب سان 557 روپيا ٿين ٿا، جيڪا تمام گهڻي مھانگي آهي. ڇو تہ اها وڏي بوتل اسان وٽ 100 روپين جي آهي. پر هاڻي اها بہ مھانگي ٿي ويئي آهي.
سو کاڌي پيتي جي حساب سان مالديپ تمام گهڻو مھانگو آهي. جڏهن تہ اندر گهٽين ۾ جيڪي دڪان هيا، انھن وٽ پاڻي جي بوتل 5 روفين جي هئي يعني پاڪستاني 91 روپين جي پئي پوي. هتي ڪيمل سگريٽ 7 روپين جو ملي پئي جيڪو پاڪستاني 127 روپين جو هڪڙو سگريٽ ٿيو.