هوٽل جي قيدخاني ۾
پرتاب ۽ جنيد جي وچ ۾ غيرمعياري هوٽل جي بڪنگ تي معاملو خراب ٿي ويو هو. جيتوڻيڪ اسان بہ پرتاب سان متفق هياسين. ڇو تہ پرتاب جي ڪاوڙ جائز هئي. جنيد جي مجبوري اها هئي جو هن اڳ ۾ هوٽل بڪ نہ ڪرائي هئي، ان ڪري رش هئڻ جي ڪري هن کي هوٽل نہ پئي ملي. نتيجي ۾ شڪايت ڪرڻ تي جنيد بہ ڪاوڙ ۾ پنھنجي جذبن جو اظھار ڪيو. مختيار صاحب کي اها ڳالھہ بنھہ نہ وڻي هئي. ڪمري ۾ شور ايترو وڌي ويو هو جو هوٽل جو بيرو دروازو کڙڪائي اندر آيو. جنيد کي چيائين تہ،”ٿورو آهستي ڳالھايو، توهان جي ڪري ٻيا ماڻھو بہ ڊسٽرپ ٿين پيا“.
پرتاب جنيد کي چيو تہ، ”بس منھنجو پاسپورٽ ڏي تہ مان وڃان ٿو“.
جنھن تي پرتاب کي مختيار صاحب سمجهائيندي چيو تہ،”ادا جيڪڏهن توهان پاسپورٽ وٺو ٿا تہ پوءِ اسان بہ توهان سان گڏ آهيون. اسان بہ هن هوٽل ۾ رهي ڇا ڪنداسين“.
پر وري بہ ڳالھہ کي ٺاهڻ لاءِ اهو سوچيوسين تہ هتي آهيون ئي اڄوڪي رات جا ٻہ ٽي ڪلاڪ. سڀاڻي صبح جو سوير اسان جي فلائيٽ آهي. ان ڪري رات هون ئي گذري ويندي. نيٺ پرتاب بہ معاملي کي برداش ڪندي تڪليف سھي ويو. اهڙي ريت جيئن تئين ڪري معاملي کي رفعہ دفعہ ڪيوسين. ان ڪري مون کي سڄي رات ننڊ نہ آئي.