هڙومالي کان مالي ڏانھن روانگي
اسان سڀ پوئين گيٽ کان بس ۾ چڙهي پياسين. اڃان بس اسٽارٽ ئي نہ ٿي هئي تہ ڪنڊيڪٽر آيو، جنھن ٽڪيٽ جي پڇا ڪئي. اسان تہ ٽڪيٽ نہ ورتي هئي. ان ڪري هن چيو تہ،”پريان شاپنگ سينٽر ۾ ٽڪيٽ جي آفيس آهي اتان ٽڪيٽ وٺي پوءِ پوئين بس ۾ اچو“.
هر ٻن منٽن کان پوءِ بس هلندي آهي. اسان سڀ هڪدم لھي پياسين. جنيد ۽ مظفر ويا، وڃي ٽڪيٽ وٺي آيا. في ماڻھو جي هڙومالي کان مالي تائين ڏھہ روفيا ٽڪيٽ هئي.
جنيد ٻڌايو تہ،”هتي تمام وڏي مارڪيٽ هئي، جيڪا سينٽرل اي سي هئي. اتي فروٽ ۽ تازيون ڀاڄيون تمام بھترين نموني سان سجائي رکيون ويون هيون. جنيد اتان فروٽ نارنگي ٽائيپ فروٽو بہ وٺي آيو.هن کي 2 روفيا في فروٽو مليو هيو. هڪ هڪ ڪري سڀني کنيو.
اسان هاڻي بس اسٽاپ تي هياسين. هن دفعي سامھون کان آر 6 اچي رهي هئي. پر هن جو روٽ ٻيو هيو. اسان گهٽي نمبر 36 تي بيٺا هياسين. هي تمام وڏو ڪشادو روڊ هيو. جيئن اسان وٽI.I. چندريگر روڊ ڪراچي ويڪرو آهي. ٻن منٽن کان پوءِ آر سڪس ٻيھر آئي. پر اسان لاءِ بيڪار هئي. اسان جي هي ٽيڪيٽ 24 ڪلاڪن تائين ويلڊ هئي. اسان بس جي وچان ڏاڪڻ تان مٿي ٽريڪ تي صفا اڳيان اڳيان وڃي ويھي رهياسين. اسان کان علاوہ هن حصي تي ٻيو ڪو بہ مسافر نہ هيو. سڀ سيٽون خالي هيون. بس ڊرائيور کي شايد ڪاٿي وڃڻو هيو. ان ڪري هو ڏاڍو تڪڙي بس تيزي سان ڀڄائي رهيو هيو يا وري هن جو ڪو ٽائيم مقرر هوندو ۽ وري اوچتو ڇڪي بريڪ هڻي پيو.
ان حساب سان هو بس کي هلائي رهيو. ايڏي زبردست اي سي جو اسان کي تہ سي ٿيڻ لڳو. بھترين معياري بس سروس هن کان وڌيڪ ڪٿي بہ نہ ڏٺيسين. سچ تہ اهڙي قسم جي اي سي واري سروس هتان جي ماڻھن لاءِ وڏي نعمت هئي. گهٽ خرچ ۾ ڪٿان کان ڪٿي ماڻھو اچي نڪري ٿو. مان هن قسم جي جديد ڊبل ٽريڪر اي سي واري بس ۾ زندگي ۾ پھريون ڀيرو ويٺو هيس. بس جي ڇت جي ڪنڊ تي هڪڙو اسٽيڪر لڳل هيو، جنھن ۾ ڪجهہ هدايتون درج هيون. نو سموڪنگ، نو ايٽنگ. بھترين روڊن تي هنن گاڏين جو ئي حق هيو. جتي جتي بس بيھي پئي، ماڻھو کڻي پئي، اتي ئي روڊ تي انگريزي ۾ لکيل هيو”ڊراپ آف“. روڊن تي سفيد رنگ جا نشان ۽ ڦڪي رنگ جو پٽو صاف روڊ جون نشانيون ظاهر ڪري رهيا هيا.