سمونڊ ۾ ترڻ بہ هرڪنھن جي وس جي ڳالھہ ناهي
ميلان سڀني دوستن کي چيو هو تہ،”ڪو بہ ماڻھو هيٺ پٿرن يا ڪورل تي پير نہ رکي. ڇو تہ اهي بليٽ جيترا تکا هونداآهن. انھن تي پير رکڻ جي ڪري اسان جو پير ڪٽجي بہ سگهجي ٿو“.
ان کان علاوہ هن اهو بہ ٻڌايو تہ،” اکين جي چشمي سان هيٺ سمونڊ جي سڄي مخلوق جو نظارو ڪري سگهجي ٿو“.
هن ٻڌايو تہ،”پاڻي جي هيٺان تمام گهڻي مخلوق رهندي آهي پر اسان کي ڪنھن بہ مخلوق سان حرڪت يا ڪا ڇيڙ ڇاڙ ناهي ڪرڻي. نہ ئي ڪنھن کي ٽچ ڪرڻو آهي. نہ تہ اهي اسان تي حملو بہ ڪري سگهن ٿا. انھن ۾ ڪي خطرناڪ ۽ زهريلا جيوت بہ آهن. جن جي ڪري اسان کي يا انھن کي نقصان ٿي سگهي ٿو. ٻي صورت ۾ جيڪڏهن اسان ڪنھن کي تنگ نہ ڪنداسين تہ ڪو بہ اسان کي نقصان نہ ڏيندو. جيئو اور جيني دو“.
هن سمونڊ ۾ لھڻ لاءِ گارگل وڏو چشمو اکين تي لڳائڻ لاءِ ڪڍيو. ان سان گڏ لڳل ساھہ کڻڻ وارو پائيپ جيڪو وات ۾ وجهڻو اهو بہ ڪڍي اسان کي ڏيکاريو. ان پائيپ ذريعي ئي نڪ مان ساھہ کڻڻو هيو.
سڀ کان اول جنيد کي هن لائيف سيونگ جيڪٽ پارايو، ان کان پوءِ هن کي اهو پاڻي وارو گارگل پارائي پريڪٽس ڪرائي. پائيپ وات ۾ وجهي نڪ کان ساھہ کڻڻو هيو. وات کان نہ. جيڪڏهن ڪو وات کان ساھہ کڻندو تہ پاڻي ان چشمي جي شيشن تي اچي ويندو. پوءِ هو سامونڊي مخلوق کي چڱي ريت نہ ڏسي سگهندو. ڇو تہ چشمي جا شيشا انڌا ٿي ويندا. هاڻي جنيد هيٺ لھڻ لاءِ تيار هو. پھرئين ميلان پاڻ سمونڊ ۾ هيٺ لٿو ۽ ان کان پوءِ هن جنيد کي هيٺ لاٿو، آهستي آهستي ڪري، ميلان جنيد کان هٿ ڪڍي ويو ۽ هو مزي سان تري رهيو هو. هن کي تہ سوئمنگ ڪٽ جي بہ ضرورت نہ هئي. هو ايڏو تجربيڪار هيو. ڇو تہ هنن جو روز جو ڪم هيو. سمونڊ ۾ لھي هو ماهر ٿي ويا هئا. هن کي ترڻ لاءِ اتي ئي هدايتون ڏيندو رهيو. ان کان علاوہ هن وٽ واٽر پروف ڪيمرا بہ هئي. جنھن سان هو اسان جي وڊيو ۽ اسان جا ڦوٽو ڪڍڻ چاهي پيو.
هيٺ سمونڊ ۾ لھڻ کان اڳ ۾ هن کي لائيف جيڪيٽ پارائي ويئي هئي. ان کان پوءِ هن کي اکين وارو چشمو جيڪو نڪ تائين اچي پيو ۽ نڪ کي بند ڪري ڇڏي پيو ۽ ان کان پوءِ وات ۾ ساھہ کڻڻ وارو پائيپ. جيتوڻيڪ هي عمل ڏاڍو ڏکيو هو. ڇو تہ ساھہ بند ٿيڻ جي ڪري تمام گهڻو موجهارو ٿئي پيو. ان ڪري مون کي لڳو تہ شايد مان دل جي بيماري جي ڪري نہ سگهندس.
جنيد سان گڏ ميلان بہ لٿو. اسماعيل ٻيڙي تي ويٺل هيو. اسان سڀ ٻيڙي تي هياسين. هن دفعي مون بلو ٽوٿ تي پنھنجا گيت هلايا. جنھن ۾ اعجاز سولنگي، نڪي چاھہ چاهت چکي آ حياتي، اسان بس اوهان لاءِ رکي آ حياتي ۽ اوهان جو کڻي ڪوئي پيغام آيو، ڏيڻ دل ڏکيءَ کي ڪو آرام آيو. ۽ استاد خادم سخيراڻي ؛ جليا جوش جذبا، جليون سڀ ادائيون، اسان سان نہ تنھنجون هليون سڀ ادائيون. سڀني دوستن کي شاعري ڏاڍي پسند آئي. جنيد تہ بار بار اعجاز سولنگي واري گيت جي هلائڻ جي فرمائش پئي ڪئي.
جنيد سان شروع شروع ۾ تہ ترڻ جو مسئلو ٿئي پيو. پر پوءِ هن کي سمونڊ ۾ ترڻ جو ڏانءَ اچي ويو هو. ميلان ترڻ مھل ٿورو پري ٿي تيراڪ جا ڦوٽو بہ ڪڍي رهيو هيو ۽ وري وڊيو بہ ٺاهي رهيو هو.
تقريبن ڏهن پندرنھن منٽن کان پوءِ جنيد ٻاهر نڪري آيو هو. هاڻي جنيد کان پوءِ پرتاب سمونڊ ۾ لٿو هو. پرتاب کي بہ شروع ۾ ٿوري تڪليف ٿي، پر پوءِ هو بہ سڀني کان بھترين تارو نڪتو ۽ تيراڪي ڪندي، اسان واري بيٺل جھاز کان ٿورو پري ٿي، سمونڊ جي ان حصي ۾ هليو ويو، جتي گهڻي گهرائي هئي. جتي هن ٻڌايو تہ هن هڪڙو ڪافي نانگ بہ ڏٺو هيو. شايد پاڻي جو نانگ هجي. ان کان پوءِ اسان ٻين دوستن جو وارو هيو. سو سائين مختيار ۽ مظفر هيٺ سمونڊ ۾ نہ لھڻ جو پڪو پھہ ڪري چڪا هيا. سائين مختيار جو تہ وڏو مسئلو ڪرنگهي وارو هيو ۽ هن جو اهو سھي فيصلو هو. پر مظفر جو انڪار ڪرڻ سمجهہ ۾ نہ پئي آيو. انھي موقعي تي هرڪو هڪٻئي کي چوڻ لڳو تہ،“سائين توهان لھو”. دوستن جو مون تي گهڻو اسرار هيو. سو مون وري پنھنجو برڊن عجب يوسف تي شفٽ ڪري ڇڏيو. جنھن چيو تہ،“قسم سان مون کي صفا ترڻ نہ ايندو آهي، مان زندگي ۾ ڪڏهن بہ تيراڪي نہ ڪئي آهي، مون کي معاف ڪيو”. ان تي مون کي ڪاوڙ لڳي مون هن کي چيو تہ،“اسان بہ خانداني تيراڪ نہ آهيون”. ان موقعي تي پرتاب چيو تہ،”يار آيا آهيو تہ سمونڊ جي پاڻي ۾ ٿوري دير لاءِ ئي سھي لھو ضرور، وڏو مزو آهي“. منھنجو هڪڙو شعر آهي تہ:
تنھنجي احساس هو ڇڏيو ماري،
نہ تہ موت کان ڪير هو ڊنو سائين. ب ص ع