سفرناما

مالديپ ۾ مانڊاڻ

مالديپ سامونڊِي ٻيٽن جو جهڳٽو آھي جنھن ۾ اٽڪل ٻہ ھزار کن ننڍا وڏا ٻيٽ آھن، جن مان 215 اھڙا آھن جن ۾ ماڻھو رھن ٿا. ٻيا ٻيٽ ائين خالي آھن جن تي فقط گهاٽا ٻيلا، جانور ۽ پکي پکڻ آھن يا وري ڪجهہ اھڙا آھن جن تي ڪجهہ بہ نہ آھي. سال جو وڏو حصو سمنڊ ۾ ٻڏل رھن ٿا. هي سفرنامو انتھائي دلچسپ، معلوماتي، ۽ لاڀائتو آھي. سفرنامي ۾ اسلامي ملڪ مالديپ جي تاريخ، اتان جي سونھن، رھڻي ڪھڻي، مسجدن، اتان جي امن امان، ترقي، سياست سان گڏ مختلف پاسن تي خوبصورت پيرائن ۾ لکيو ويو آھي.

Title Cover of book Maldieves Main Maandan

ويلينا ايئرپورٽ مالديپ ۾

17 جولاءِ جي تاريخ آهي. وقت ست لڳي 20 منٽ ٿيا آهن. اسان بورڊنگ ڪارڊ وٺي اميگريشن ڪرائي، انھي پروسيس مان گذري، هينئر اچي گيٽ نمبر ون جي لائونج ۾ ويٺا آهيون. اميگريشن دوران هر شي اسڪيننگ ڪندا آهن. مون ان کان اڳ ۾ ئي پنھنجي واچ، مُنڊي لاهي، پرس ڪڍي پاڻ واري هينڊ ڪيري بيگ ۾ وجهي ڇڏيم. چيڪنگ ۾ مرد ۽ عورت سيڪيورٽي گارڊ هيا. جڏهن منھنجو وارو آيو تہ منھنجي سامھون اها ليڊي بيٺي هئي. هن مون کي اڳتي وڌڻ کان روڪي ڇڏيو. Wait, wait, wait. لائين ڊگهي آهي، اڳتي وارا ڪليئر ٿين تہ توهان کي بہ موڪليون ٿا“.
مون کان اڳ ۾ جنيد واڪ ٿرو گيٽ مان گذريو هو. ان مھل ان گيٽ جنيد جي داخل ٿيڻ تي اعتراض واريو هو. جنيد کي سيڪيورٽي گارڊ واپس موڪليندي چيو هو تہ،”توهان پنھنجا بوٽ لاهي اچو“. جنيد بوٽ لاهي، اسڪيننگ واري مشين جي سلائيڊ ۾ رکيا. جڏهن ان جاءِ تي منھنجو وارو آيو تہ مون سيڪيورٽي گارڊ کي چيو تہ،”مان بوٽ لاهيان ڇا“. تہ هن اشارو ڪندي چيو تہ،”نہ نہ، توهان هليا اچو“. مون کي جوگر پاتل هيا. واڪ ٿرو گيٽ مان گذرندي مشين مون تي ڪو بہ اعتراض نہ ڪيو ۽ نہ ئي وري ڪو آواز ٿيو. مشين کي ڪراس ڪري اڳتي نڪري آيس. منھنجي هن ٿيلھي ۾ لائيٽر هيو. پر اسڪيننگ واري مون کي اهو نہ چيو تہ توهان اهو لائيٽر ڪڍي ڏيو. پر پاڪستاني ايئرپورٽ تي ائين نہ هيو. سو اهو فرق آهي هتي ڪنھن بہ قسم جي حرامپائي نہ آهي. جنھن جي ڪري مسافرن کي ڪا پريشاني ٿئي.
هتي هڪڙي ڳالھہ ٻڌائيندو هلان تہ بورڊنگ واري ڪائونٽر تي هڪڙي ليڊي ۽ هڪڙو همراھہ، ٻہ ڄڻا ويٺا هيا. جن مان مرد ملازم جنيد کي چيو تہ في ماڻھو 35 ڊالر ڏيو. جنيد هن کي ٻڌايو هو تہ،”اسان جي ويزا ٿيل آهي ۽ اسان اها في اڳ ۾ ئي ڀري چڪا آهيون“. ان تي ڪائونٽر واري جنيد کي چيو تہ،”توهان اهو ويزا وارو ڪاغذ ۽ پيمنٽ وارو پنو ڏيکاريو“. جنيد هن کي اهي ڪاغذ ڏيکاريا هيا. اسان پويان سڀ دوست لائين ۾ بيٺا هياسين. اسان جا بيگ اسان سان گڏ هيا. اسان انتظار ۾ هياسين تہ ڪيڏي مھل ٿي جان ڇٽي. جنيد کي ان شخص چيو تہ توهان فارم ڀري ڏيو. فارم اسان جي سڀني جي واٽس اپ تي جنيد موڪليو هو. اسان اتي ئي ان کي ڀري وري جنيد ڏي موڪلي ڇڏيو. ان پراسيس کي مڪمل ڪري وري هڪ دفعو ٻيھر ڪائونٽر نمبر 32 ۽ 33 تي اچي بيٺاسين. ان ئي ڪائونٽر تي هڪڙي ڏاڍي ڪو آپريٽو ليڊي ويٺي هئي جنھن اسان سان گهڻو تعاون ڪيو. هن اسان جي بيگن کي ٽيگن جا طمغا لڳايا ۽ لگيج واري بيلٽ تي رکي ڇڏيا. هن مھل لائونج نمبر ون تي ويٺا آهيون.
هتان کان اسان کي سري لنڪا وڃڻو آهي. ان لاءِ اسان جي سري لنڪن فلائيٽ نمبر UL 102 آهي ۽ بورڊنگ ٽائيمنگ 8 لڳي 30 منٽن تي آهي. ان فلائيٽ ۾ منھنجو سيٽ نمبر 52 ايڇ آهي ۽ ايف زون ۾ آهي. روانگي جو وقت 9.25 منٽ آهي. ٽڪيٽ تي واضع طور تي لکيل آهي تہ Gate will be closed 20 mint before departure. . منھنجي بيگ جو 26 ڪلو وزن ٿيو. بار بار ايئرپورٽ تي اهو اعلان ٿي رهيو هو تہ جنھن بہ بيگ جو ڪو مالڪ ناهي يا ان جي ڪا مالڪي نہ ٿي ٿئي تہ اهو سيڪيورٽي گارڊ جي تحويل ۾ هليو ويندو.