سفرناما

مالديپ ۾ مانڊاڻ

مالديپ سامونڊِي ٻيٽن جو جهڳٽو آھي جنھن ۾ اٽڪل ٻہ ھزار کن ننڍا وڏا ٻيٽ آھن، جن مان 215 اھڙا آھن جن ۾ ماڻھو رھن ٿا. ٻيا ٻيٽ ائين خالي آھن جن تي فقط گهاٽا ٻيلا، جانور ۽ پکي پکڻ آھن يا وري ڪجهہ اھڙا آھن جن تي ڪجهہ بہ نہ آھي. سال جو وڏو حصو سمنڊ ۾ ٻڏل رھن ٿا. هي سفرنامو انتھائي دلچسپ، معلوماتي، ۽ لاڀائتو آھي. سفرنامي ۾ اسلامي ملڪ مالديپ جي تاريخ، اتان جي سونھن، رھڻي ڪھڻي، مسجدن، اتان جي امن امان، ترقي، سياست سان گڏ مختلف پاسن تي خوبصورت پيرائن ۾ لکيو ويو آھي.

Title Cover of book Maldieves Main Maandan

اهم ڪاغذ تہ حيدرآباد ۾ ئي رهجي ويا

جنيد هونءِ ئي ڪچھري جو ڪوڏيو آهي، سو هن کان دنيا جھان جون سڀ ڳالھيون، ڪچھريءَ دوران وسري وينديون آهن. هو اسان سان ڪچھري ڪندو هلي رهيو هيو. رات، ڪراچي جا روڊ ۽ چار دوست. پاڻ هاڻي ڪراچي ۾ داخل ٿي چڪا هئاسين. هن مھل تہ ايئرپورٽ جي ويجهو پھتاسين.اسان کي خبر ئي نہ هئي تہ جنيد وٽ جيڪي اسان سڀني جا سفر جا اهم ڪاغذ هيا، اهي هو مظفر کوکر جي فليٽ ۾ رهائي آيو آهي. اسان سڀ پنھنجي ڪچھري ۾ محو هياسين. خيالن ئي خيالن ۾ مالديپ جي مافوشي آئلينڊ ۽ سري لنڪا جي ڪينڊي ليڪ جو سير ڪري رهيا هياسين. انھيءَ دوران پرتاب سان بہ رابطي ۾ رهياسين. پرتاب بہ ايئرپورٽ جي ويجهو هيو. رستي ۾ ئي اويس جي مظفر کي ڪال آئي تہ،”بابا! توهان جي ٽڪيٽن، هوٽل جي بڪنگ ۽ ويزا وارا ڪاغّذ تہ فليٽ ۾ رهجي ويا آهن“. جنھن تي جنيد رڙ ڪري چيو،”ابو“. چيائين،”جڏهن هٿ منھن ڌوئڻ ويس تہ اهي پلاسٽڪ جي ٿيلھي ۾ رکيل ڪاغذ ٻاهر رکي ويو هئس. پوءِ تہ ذهن ۾ ئي ڳالھہ نہ رهي“.
مظفر کي چوڻ لڳو تہ،”ڪا ڳالھہ ناهي، ڪٿي بيھجان تہ انھن ڪاغذن جي پرنٽ وٺي وٺون، مون وٽ موبائيل ۾ محفوظ آهن“. مون هن کي چيو تہ،”پر هن مھل تہ ڪافي رات ٿي چڪي آهي، اهڙي بيگاھہ وقت ۾ ڪٿي دڪان کليل هوندا“.چيائين،”ڀلا ايئرپورٽ تان ئي پرنٽ ڪڍرائي وٺنداسين“. مان سمجهان ٿو تہ جنيد جي مٿان گهڻيون ذميواريون آهن. ان ڪري هن کان گهڻيون شيون وسري وينديون آهن. جنھن جي لاءِ هن کي پاڻ سان هڪڙو اسسٽنٽ رکڻ گهرجي، جيڪو هن جا معامرا ڏسي. پر ائين ٿيندو رهندو آ. هي تہ ننڍڙيون شيون آهن‏، پر ماڻھن کان تہ وڏيون وڏيون غلطيون بہ ٿي وينديون آهن. پر يار هون بہ انسان آهي ئي خطا جو گهر. ڪير کڻي ڇا بہ چوي.