نيپالي ڇوڪري سان ملاقات
مون کي جنيد چيو تہ،” هي ڇوڪري نيپال جي ٿئي“.
مون چيو،” نہ يار، نيپال جي نہ ٿي لڳي، ڪوريا جي آ“. مون هن ڏي ڏسندي چيو.
چيائين،”پڇانس“؟
چيم،”پڇينس ڀلي“.
نيٺ هن ڇوڪري کان بل ڏيڻ مھل پڇيو،” تہ توهان نيپال جا آهيو نہ“.
هن چيو،” ها مان نيپال جي آهيان“.
مون هن کي چيو،”کٽمنڊو جا آهيو ڇا“؟
چيائين،”نہ“
وري چيم،”پوکرا جا“؟
چيائين،” نہ“.
هن جي چھري تہ مرڪ اچي وئي هئي. هن مرڪي مون کان پڇيو،“توهان نيپال گهمي آيا آهيو ڇا”؟.
مون چيو،“ها!، مان کٽمنڊو، پوکرا ۽ نيپال جا ڪافي شھر ڏسي آيو آهيان”.
“ڀلا ٻڌايو تہ سھي تہ توهان ڪٿان جا آهيون، يا نہ ٻڌائڻ جو قسم کنيو اٿو”.؟ مون هن کا شرارت واري انداز ۾ پڇيو.
نيٺ هن هڪڙي ڳوٺ جو نالو ٻڌايو جيڪو پرٿوي روڊ سان اچي پيو. اسان هن کي ٻڌايو تہ اسان نيپال گهمي آيا آهيون. ڏاڍو خوبصورت ملڪ آهي. هن جا ماڻھو بہ ڏاڍا سھڻا آهن. هن جي ڳلن تي لالاڻ اچي ويئي هئي. هو شرمائي رهي هئي. هن کي گذارش ڪئيسين تہ اسان جون ڪجهہ تصويرون ٺاهي. هن اسان جون اُتي ئي ڪجهہ گروپ تصويرون ڪڍيون. ان کان پوءِ جنيد شرارت واري موڊ ۾ هن کي چيو تہ،”سيلفي بہ ڪڍي وٺو“.
ان تي هن مرڪي ڏنو هو. هوءِ ڪا وڏي ڦوٽوگرافر هئي. هن شاندار سيلفي بہ ٺاهي اسان کي ڏيکاري.
ان کان پوءِ جنيد هن کي چيو تہ،“منھنجي دوست سان هڪڙي الڳ تصوير ڪڍرايو“.هن جنيد جي ڪنھن بہ ڳالھہ کي نہ ٽاريو ۽ هن ائين بہ ڪيو. اڃان هن مون سان تصوير ڪڍرائي بس ڪئي تہ يوسف بہ اچي بيھي رهيو. ان نيپالي ڇوڪري کي چوڻ لڳو،“ هڪڙي مون سان بہ ٿي وڃي”. هن ويچاري يوسف سان بہ تصوير ڪڍرائي. ڏاڍي سٺي موڊ ۾ موڪلائي رواني ٿياسين.