دي ٽيچرز جي آزادي مبارڪ
جھاز جي بورڊنگ ۾ ڪجهہ تاخير ٿي آهي. جيئن تہ 8 لڳي پنجويھہ واري بورڊنگ 8 لڳي پنجاھہ منٽن ۾ شروع ٿي آهي. ان ليٽ جي ڪا خبر نہ پئجي سگهي. هن وقت صبح جا 8 لڳي پنجاھہ منٽ ٿيا آهن. مون سان گڏ سائين مختيار سمون صاحب جي سيٽ آهي. پاسي ۾ گهٽي آهي، ان سان گڏ جنيد ڏهر، مظفر کوکر، عجب يوسف ۽ پرتاب وارا ويٺا آهن. اها چئن سيٽن وارو رو آهي. هي سري لنڪن جھاز آهي. هتان جي ايئرهوسٽس جي ڊريس سائي رنگ جي آهي. جنھن تي مورپکيءَ جون تصويرون پرنٽ ٿيل آهن. جڏهن تہ ميل اسٽاپ جي ڊريس ۾ نيري يا نيوي بلوواري رنگ جو ڪوٽ آهي، مليشيا جي رنگ جھڙي پينٽ، لينن جي سائي رنگ جي ٽائي ۽ هلڪي آسماني رنگ جي شرٽ آهي. انھن ايئرهوسٽس ۾ هڪڙي ڪونج بہ آهي، جنھن جي ڳچي ۾ سون جي زنجيري، ڇھہ فٽن جي هي قدآوار ڇوڪري سڄي اسٽاپ جي نڪ آهي. ڪڻڪ رنگو رنگ، ڀورو، ڪارا وار هن جي سونھن کي ويتر چار چنڊ لڳائي ڇڏيو هو. مون اهڙي خوبصورت ايئرهوسٽس پھريون ڀيرو ڏٺي هئي. هن جي سونھن ۾ ڏاڍي ڪشش هئي. ويتر هن جي ادائن بہ باھہ تي پيٽرول وارو ڪم ڪيو هو. صبح جا نو ٿيا آهن. جھاز ۾ سنھالي ٻوليءَ ۾ اعلان ٿي رهيو آهي. ان کان پوءِ انگريزي ٻولي ۾ بہ اعلان ٿيو. جھاز 9 لڳي پنجن منٽن تي چرڻ شروع ڪيو. هاڻي هو پوئتي پيو ڌڪجي. هاڻي جھاز ٿوري دير لاءِ بيٺو آهي. اڏامڻ واري انجڻ هن مھل کُلي چڪي آهي. انجڻ جو زوردار آواز ڪنن ۾ ٻُري رهيو آهي پر اڃان تائين جھاز رن وي تي بيٺو آهي.