مالديپ جي مالي شھر ڏانھن روانگي
اسان اڄ ايترو سوير پھتاهئاسين جو مالي ڏانھن ويندڙ فيري ۾، فيري جو عملو فيري کي اندران اندران صفائي ۾ مشغول هيو. پائليٽ اڃان نہ پھتو هيو. اسان اتي ئي ڪناري تي ئي، فيري جي اڳيان بيھي ڪجهہ تصويرون ڪڍرايونسين. جيسيتائين ٻيِڙي تيار ٿئي. جنيد چاهيو تہ اعظم جي موٽر سائيڪل تي ٿورو چڪر هڻي، پر هن انڪار ڪري ڇڏيو هو. هاڻي فيري جي صفائي ٿي چڪي هئي. ان ڪري اتان جي اسٽاف اسان جو سامان (اسان جا بيگ ۽ ٿيلھا) فيري ۾ رکي ڇڏيا هيا. ان کانپوءِ، هڪڙو همراھہ ساين ڀاڄين جا پاچڪا ڀري، لوڊر تي کڻائي آيو هو. جيڪي جھاز جي ڊيڪ تي رکيا ويا ها ۽ اسان وارا بيگ گيٽ کان اندر ڪيبن ۾ رکيا ويا هيا. فيري ۾ اسٽاپ جا ٻہ ماڻھو اڳ ۾ ئي اچي ويا هيا. هاڻي تہ هن جو ٽڪيٽ چيڪر ۽ پائليٽ بہ اچي ويا هيا. اسان کي فيري ۾ ويھڻ لاءِ چيو ويو هو. اسان سڀ هاڻي فيري ۾ ويھي چڪا هيا سون.
فيري بلڪل ستين وڳي پڪي ٽائيم تي اتان ان گرائيدو هاربر مان نڪتي. هڪڙي منٽ لاءِ بہ ڪنھن جو انتظار نہ ڪيو ويو. ٻيڙي هلڻ مھل صبح جي تازي هير اهڙي تہ گهلي رهي هئي جو مون زندگي ۾ اهڙي هير ڪٿي بہ محسوس نہ ڪئي هئي. تازي تازي، آلودگيءَ کان پاڪ، صاف، ٿڌڙي هوا، سمونڊ جو جهان، نيرو پاڻي. واھہ. سچ تہ هن هوا مون کي ننڊ ڏيارڻ جي ڀرپور ڪوشش ڪئي هئي. هن ٻيڙي جي ٽڪيٽ وٺندڙ ملازم /اسٽاف کي نيري رنگ جي ٽي شرٽ پاتل هئي. جنھن جي پٺيان انگريزي ۾ لکيل هيو. ايم ٽي سي سي.
هن ٻيڙي جو پائليٽ بہ هن ئي ٻيٽ ۾ رهندڙ آهي. هن جي رهائش بہ هن ئي گرائيدو ٻيٽ ۾ آهي. هتان کان ٻيڙي ڪڍندو آهي، هتي ئي شام جو واپس آڻي لنگر انداز ڪندو آهي. جڏهن ٻيڙي جي پوين سيٽين تي نظر ڊوڙايم تہ مون کي هڪڙو پوڙهو نظر آيو. يوسف ٻڌايو تہ،”هي اهو ئي ساڳيو پوڙهو آهي، جيڪو اسان سان گڏ ڪالھہ مافوشي کان ايندي هن ئي فيري ۾ منھنجي پاسي ۾ ويٺو هو. هو رنگ جو ڪارو، عجيب غريب رنگين پينٽ شرٽ. هي بہ گرائيدو ٻيٽ جو رهائشي هيو. عمر جو پڪو، چشمو پاتل، ننڍڙي قد جو، سنھڙو سيپڪڙو، ڪارڙو، گهنڊيدار وارن وارو، هي همراھہ سڄي دنيا گهمي چڪو آهي“.
جنھن تي مون کي حيرت ٿي تہ واقعي ئي هي سڄي دنيا گهمي چڪو آهي. يوسف ٻڌايو تہ،”هو ڪنھن جھاز ۾ لگيج واري شعبي ۾ ڪم ڪندو آهي.“ هن وقت بہ هن سان جنيد ۽ يوسف ڪچھري ڪري رهيا آهن.