سفرناما

مالديپ ۾ مانڊاڻ

مالديپ سامونڊِي ٻيٽن جو جهڳٽو آھي جنھن ۾ اٽڪل ٻہ ھزار کن ننڍا وڏا ٻيٽ آھن، جن مان 215 اھڙا آھن جن ۾ ماڻھو رھن ٿا. ٻيا ٻيٽ ائين خالي آھن جن تي فقط گهاٽا ٻيلا، جانور ۽ پکي پکڻ آھن يا وري ڪجهہ اھڙا آھن جن تي ڪجهہ بہ نہ آھي. سال جو وڏو حصو سمنڊ ۾ ٻڏل رھن ٿا. هي سفرنامو انتھائي دلچسپ، معلوماتي، ۽ لاڀائتو آھي. سفرنامي ۾ اسلامي ملڪ مالديپ جي تاريخ، اتان جي سونھن، رھڻي ڪھڻي، مسجدن، اتان جي امن امان، ترقي، سياست سان گڏ مختلف پاسن تي خوبصورت پيرائن ۾ لکيو ويو آھي.

Title Cover of book Maldieves Main Maandan

ڪلات جو دوست يوسف عجب بلوچ

سامان لاهي امان ﷲ کان موڪلائي ايئرپورٽ ۾ داخل ٿياسين. بين الاقوامي ايئرپورٽ واري حصي ۾ محرم مھيني ڪري زائرين جي وڏي رش لڳل هئي. مومنن جو اتي بہ ماتم هلي رهيو هو. پاڻ انتظار گاھہ جي سامھون ڏوڪڙ مٽائڻ وارن دڪانن جي اڳيان بيٺا هياسين تہ جنيد ڏهر جو دوست بلوچستان جي ڪلات شھر سان تعلق رکندڙ، شاعر ۽ ليکڪ يوسف عجب بہ اچي ويو. هن سان جنيد تعارف ڪرائيندي چيو تہ،”هي منھنجو دوست يوسف عجب آهي، جيڪو بلوچستان جي شھر ڪلات سان تعقل رکي ٿو، پاڻ سٺو شاعر ۽ ليکڪ آهي. هو انگريزي اخبار ۾ بہ لکندو آهي. ٻاهرين ملڪن جا بہ ڪيترائي دورا ڪري آيو آيو آهي“.
هن سان ملي ڏاڍي خوشي ٿي هئي. هو انتھائي سادو، چھري تي چاپائين ڏاڙهي، نظر جو چشمو پاتل، ننڍڙو بيگ هن جي ساڄي هٿ ۾ هيو. جنيد اسان جو بہ هن سان تعارف ڪرايو. هي اسان جي سفر جو ساٿي هيو. هاڻي اسان سڀني جو فرض ٿئي پيو تہ اسان هڪٻئي جو خيال رکون.
جنيد ٻڌايو تہ يوسف هن جو تمام بھترين دوست آهي. هو ڪيترن سفرن ۾ هن جو ساٿي رهيو آهي. ان کان علاه هن پاڻ بہ ڪافي سفر ڪيا آهن. انھن ۾ هڪڙو سفر هن جو آمريڪا جو بہ آهي. هو ڪلات ۾ اسپيشل سبجيڪٽ ٽيچر آهي. هن جو پنھنجو ٽيوشن سينٽر بہ آهي، جتي هو انگريزي پڙهائيندو آهي. هن جا ڪلات ۾ باغ بہ آهن. هن اردو ۾ لکڻ کان پنھنجي ٻولي براهوي کي گهڻي ترجيع ڏني آهي. ڇو تہ هن جي مادري ٻولي براهوي آهي. هونءَ تہ هو لکندو آهي عجب يوسف جي نالي سان، باقي هو پاڻ کي بلوچ سڏرائيندو آهي. هو انگريزي اخبارن ۾ بہ لکي ٿو. ان کان علاوہ هن جو صحافت سان بہ تعلق آهي. هو محب وطن شاعر آهي. هن جي شاعري توهان کي اڳتي هلي پڙهڻ لاءِ ملندي. هن جو براهوي ٻولي ۾ مشھور غزل آهي:

مف است ننے پھلس کشکن، کشکار ہشار او گلشن تے
اے خنک ننا کہ خنتے ملار ، استان امر دین اے خن تے۔
قربان مروئی تمک نے اڑزان اسل اف راہشونی
گوریچ نا مونا غورٹ ہر بشخندہ کروکا چلتن تے۔

ترجمو:
ہم سے تو ایک پھول کا توڑنا برداشت نہیں ہوتا مگر وہ لوگ گلشن کے گلشن برباد کردیتے ہیں۔ اوران لوگوں اور ان کا کردار ناقابل فراموش ہوتا ہے جن کی رہنمائی سےہماری آنکھیں کھل چکی ہیں۔