بُک ۽ ڪي ايف سي جي تلاش
رستي تہ هڪڙي مڇي مارڪيٽ آئي. جنيد تہ بنان هٻڪ جي ئي ان ۾ اندر گهڙي پيو. شايد هن کي مڇي جي ڌپ وڻندي آهي. يا وري اها ڌپ هن کي ڀانءِ پئجي ويئي آهي. پر مون سان ٻيو مسئلو آهي. مان ان گيٽ تان نڪ بند ڪري تڪڙو اڳتي نڪري ويس. اندر مارڪيٽ ۾ داخل ٿيڻ تہ پري جي ڳالھہ هئي. مون کي اها ڌپ صفا بيمار ڪري ڇڏيندي آهي. ان ڪري اتي تہ بيھڻ بہ منھنجي لاءِ مسئلو هيو. مختيار صاحب ۽ پرتاب مون کان اڳيان اڳيان هلي رهيا. اڳيان سائي ڀاڄي ۽ فروٽ جي مارڪيٽ نظر آئي. اسان کي ان خوشبو پاڻ ڏانھن ڇڪيو هو، اسان ان مارڪيٽ ۾ داخل ٿياسين. انب، انگور، ڪيلا، ناريل، پپيتو، زيتون،اناناس، صوف، ڇانھين ۽ ٻيو مختلف تازو پڪل ميوو پر هتان جي فروٽ جي ڪوائلٽي ڏاڍي سٺي ۽ معياري هئي. اسان گهڻو پنڌ ڪري آيا هئاسين. مون کي لڳي ٿو تہ تقريبن ٽي ڪلو ميٽر کن پنڌ هيو. پنڌ ڪرڻ جي ڪري ڪافي ٿڪاوٽ ٿي هئي.
نيٺ اچي مالديپ جي صدر جي آفيس آڳيان ڪبوترن واري چوراهي تي پھتاسين. هزارين پاريھر، ڪبوتر چوراهي تي چڳي رهيا هيا. ان جي چوڌاري شاندار پارڪ هيو. جنھن جي ڇٻر سھڻي نموني سان هتان جي مالھي سيٽ ڪري ڇڏي هئي. سامھون کان آرمي وارن جو بہ دفتر هيو. ان اڳيان وري پريزيڊنٽ جي آفيس هئي. ڪبوترن سان ڪچھري ڪندا، انھن سان دل بهلائيندا. ڦوٽو گرافي جو مزو وٺندا هلندا رهياسين. روڊ جي ٻي پاسي سي پورٽ هيو. جتي سامونڊي جھاز بيٺا هيا. نيوي وارن جو بہ هڪڙو وڏو جھاز صدر صاحب لاءِ بيٺو هيو. سو سنگت کي ساڻ ڪري گوگل جي مدد سان ڪي ايف سي جي تلاش ۾ رهياسين. پر ڪٿي بہ ڪي ايف سي جو نالو نشان نظر نہ آيو.
جڏهن مالديپ جي صدر جي آفيس اڳيان گذرياسين تہ اتي ڪنھن بہ قسم جو ڪو بہ خاص پروٽوڪول نظر نہ آيو. صدر صاحب جون ٻہ گاڏيون مالديپ جي جهنڊي سان بيٺيون هيون ۽ انھن جي ڀر سان فقط ڊرائيور بيٺا هيا. اسان لاءِ اها حيرت جي ڳالھہ هئي تہ صدر جي آفيس اڳيان ڪا بہ پوليس موبائيل، نہ رينجرس جي گاڏي يا ڪو فوج جو دستو نظر نہ آيو. ان کان علاوہ نہ ئي ڪو هٿيار سان ماڻھو نظر آيو ۽ ڪا بہ سيڪيورٽي نظر نہ آئي.
اسان ڇھہ ڄڻا اجنبي اتي ڦوٽو ڪڍندارهياسين. پاسي ۾ مين روڊ جي ٽريفڪ روان دوان هئي. نہ روڊ بند ڪيو ويو هو ۽ نہ ئي وري سيمينٽ جا ڪي بيريئر لڳل هيا ۽ نہ ئي وري ڪي خاردار تارون وڇايل هيون. نہ ئي ڪا چيڪنگ، نہ ئي وري ڪا روڪ رنڊڪ. اسان ان جاءِ تي ڪافي دير تائين بيٺا ڦوٽو ڪڍرائيندي، وڊيو ٺاهيندا رهياسين ۽ هيڏي هوڏي ڦرندا رهياسين پر ڪنھن بہ اسان کان اهو نہ پڇيو تہ توهان مشڪوڪ ٿا لڳو. توهان هتي ڇا ٿا ڪيو. ڪٿان جا آيو ۽ ڪير آهيو يا هتي ڇو آيا آهيو وغيرہ وغيرہ.
مطلب تہ ايئن لڳو تہ صدر جي آفيس بہ ڪنھن عام ماڻھو جي آفيس آهي، جيڪا ڪنھن عام پبلڪ جي جاءِ تي آهي. جتي هر ڪو ماڻھو آساني سان پھچي سگهي ٿو.
اسان وٽ سنڌ سيڪٽرييٽ آهي، جتي بہ مين گيٽ تي گارڊ ويٺا هوندا آهن پر هتي تہ نہ گارڊ، نہ پروٽول. نہ اسڪوٽرن جي قطارون، نہ ڙو ڙو ڙو جا مٿي ۾ سور وجهندڙ سائرن/ آواز. نہ پوليس وارن جو رڙيون تہ پري ٿيو، پري ٿيو، صاحب ٿو اچي. نہ روڊ بلاڪ، نہ ٽريفڪ لاءِ آزار.
صدر جي آفيس جي پويان واري روڊ سان جيڪا عمارت نظر اچي رهي هئي ان ۾ شاهي محلات وارا منارا ڪنھن محلات جو ڏيک ڏيئي رهيا هيا. اسان تہ هاسيڪار بہ وڃي صدر جي گاڏي جا اڳيان پويان پيا ڦرون، اتي موجود وردي وارن ڊرائيورن کي چيڙائڻ جي ڪوشش پيا ڪيون تہ من پڇي وجهن تہ توهان ڪير آهيو، پر نہ ڪنھن بہ اسان ڏي ڌيان ئي نہ ڏنو.
هاڻي تہ بک جي ڪري بُرو حال ٿي ويو هو. ڪي ايف جي چڪر ۾ مورڳوئي سر ٿي ويو.