انگريزياڻين جو ٿورو
پريان بيچ ۾ داخل ٿيندڙ لنگهہ وٽان هڪڙي پوڙهي انگريزياڻي ۽ هن جي نوجوان ڌي بيچ ۾ داخل ٿي رهيون هيون ۽ اسان نڪري رهيا هياسين. اڀ تي ڪارا ڪڪر گڏ ٿي ويا هيا. مون هنن کي عرض ڪيو تہ،”معاف ڪجو، جيڪڏهن توهان دل ۾ نہ ڪيو تہ اسان سڀني دوستن جو هڪڙو گروپ ڦوٽو ڪڍو“.
”نہ نہ ڪاڳالھہ ناهي، توهان بيھو تہ توهان جي تصوير ڪڍون ٿا“. نوجوان ڇوڪري مرڪي مختيار صاحب جي موبائيل ورتو هيو.
هن سان گڏ پوڙهي تہ ڏاڍي خوش ٿي. ڇوڪري اسان کي پوز سيٽ ڪرائي رهي هئي. جنھن مان لڳو پئي تہ هو ڪا وڏي ماهر ڦوٽوگرافر آهي. مون هن کي سمجهائيندي چيو تہ،”اسان جي تصوير ائين ڪڍو، جيئن پويان منظر ۾ جهڙ بہ اچي ۽ هي وڻ ٽڻ ۽ ٻوٽا بہ اچن“.
هوءَ منھنجي ڳالھہ سمجهي ويئي هئي. هن اسان جو ٻہ ٽي تصويرون ڪڍيون هيون. ان کان پوءِ وري هن اهي تصويرون موبائيل ۾ ئي کولي ڏيکاريون هيون. واقعي هو ڪا ماهر ڦوٽوگرافر هئي. هن ڏاڍيون سٺيون تصويرون ڪڍيون هيون. اسان هنن جو شڪريو ادا ڪندي بيچ کي ڇڏي اڳتي هوٽل ڏانھن سڀ واپس ٿي رهيا هياسين. ٻاهر نڪرڻ مھل هڪڙو ڇاپري نموني جاءَ هئي. جنھن ۾ چار لڪڙا لڳل هيا. جنھن تي ڪا بہ ڇت نہ هئي. پرتاب اتي اسان جون شاندار تصويرون ٺاهيون. پرتاب بہ ڏاڍو بھترين ڦوٽو گرافر آهي. اڳتي وڻن جي پاسي کان نڪرڻ لڳاسين تہ سامھون کان رستو بند نظر آيو. پر اڳيان ٻہ نوجوان وڏن وارن سان ويٺل نظر آيا. جيڪي باھہ ٻاري ويٺا هيا. هو ڪو نشو پتو ڪري رهيا هيا. ڇو تہ اهو وقت باھہ ٻاري ويھڻ جو هيو ڪونہ.