هڪ منٽ جي تاخير جا پنجاھہ ڊالر ڀرڻا پيا
”يار ڪيڏو نہ خوبصورت ٻيٽ آهي پرتاب“. مون گهٽيءُ جي ڪنارن کان پوکيل ٻوٽن، انھن تي ڦٽي آيل رنگين گلن ڏانھن اشارو ڪندي چيو.
”واقعي ئي رهائش لاءِ خوبصورت، پرسڪون ۽ آئيڊيل ٻيٽ آهي. پرتاب جواب ڏنو.
”يار ڏس تہ سھي، ڪشاديون، ويڪريون، صاف سٿريون گهٽيون، جتي نہ کليل نالي، نہ نالي اٿڻ جو گندو پاڻي، نہ گٽر جو بند ٿي وڃڻ، نہ بجلي جو تنبو، نہ ڪرنٽ جو خطرو، نہ گئس جو پائپ، سڀ ڪجهہ انڊرگرائونڊ آهي. هتي ڪيڏو سڪون ۽ شانتي جو راڄ آهي. اسان وٽ سنڌ جا اهڙا شھر ڪڏهن ٿيندا”.
”جڏهن سنڌ جو هر ڌرتي ڌڻي ڌرتي سان سچو ٿيندو. هتي واقع ئي وڏو سڪون آهي. ان ۾ ڪو شڪ نہ آهي. هن کان وڌيڪ دنيا جو ٻيو ڪھڙو خوبصورت ماڳ ٿي سگهي ٿو، واقعي بھترين جڳھہ آهي، واقعي پريمي جوڙا، گهوٽ ڪنوار هن ئي شھر ۾ هني مون ملھائڻ اچن ٿا، هي شھر ان جي لائق بہ آهي“. پرتاب مسڪرائي چيو.
”سائين ٿورو تڪڙا اچو، ٽائيم ڪونھي، فيري نہ نڪري وڃي. ستين وڳي هن Guraidhoo ٻيٽ کان فيري نڪري ويندي آهي“. جنيد رڙ ڪري چيو.
سو اسان ڪوشش ڪري تڪڙيون وکون کڻي هلڻ لڳاسين. سمونڊ جي ڪناري يا فيري جي اسٽاپ يا بندرگاھہ تائين تقريبن پنج کان ڏهن منٽن جو پنڌ هيو. اڄ اسان گريدو ٻيٽ کان مافوشي ٻيٽ گهمڻ وڃون پيا.
مافوشي ٻيٽ اسان واري ٻيٽ کان وڌيڪ سھڻو ۽ ماڊرن طرز تي ٺھيل هيو. سو ان ڪري سڀني پرين پيارن جو اهو خيال هو ۽ انھن جي اها خواهش هئي تہ مافوشي ٻيٽ گهمي اچجي. اسان گريدو ڳوٺ جون گهٽيون، روڊ رستا، دڪان، گهر، وڻ ٽڻ، ٻوٽا، ڏسندا رلندا رلندا جڏهن اسٽاپ تي پھتاسين تہ اسان جي سامھون، اسان جي اکين اڳيان، فيري ڪنارو ڇڏي، پرتي وڃي رهي هئي.اسان کان هو 200 سو ٽي سو کن ڦوٽ پري هئي. اسان ڪناري تي پھچي مايوس نظرن سان ٻيڙي کي تڪي رهيا هياسين. جنھن کي روڪڻ يا ورائڻ اسان جي وس ۾ نہ هيو. جنيد اتان ٻيڙي واري کي رڙ ڪري بيھڻ جو يا موٽي اچڻ جو هٿ مٿي ڪري لوڏي اشارو بہ ڪيو پر هو نہ بيٺي. خير اسان سڀ مايوس ٿي وياسين. هن وقت پورا ست لڳي هڪ منٽ ٿيا هيا. اسان پوري ٽائيم مطابق پھتا هياسين. پر فيري پوءِ بہ هڪ منٽ اسان کان اڳ ۾ نڪري ويئي. ان تي سڀني کي ڏاڍو افسوس ٿيو. اٿياسين بہ سوير، پھتاسين بہ، پر هڪڙي منٽ جي تاخير جي ڪري ٻيڙي ڪنھن جو بہ انتظار نہ ڪيو. جوڳي نہ ڪنھن جا مٽ.