نيٺ مان بہ سمونڊ ۾ لھي پيس
ميلان وڏو ٽھڪ ڏيندي کلڻ ۾ پورو ٿي ويو. چوڻ لڳو،”سائين ڪو مسئلو ناهي، همت ڪريو“.
جڏهن مان سمونڊ ۾ لٿس تہ هيٺ لھڻ کان پوءِ ماڻھوءَ جي اندر ۽ ذهن ۾ پاڻيءَ جو جيڪو خوف ويٺل رهي ٿو، اهو ٻاهر نڪري آيو. اهو خوف مون بہ محسوس ڪيو هو. مون کي ائين لڳو تہ مان ٻڏي ويندس. ڇو تہ هڪڙو تہ پير هيٺ کپي ئي نہ پيو. وري مٿان ميلان بہ هٿ ڪڍي ڇڏيا. هن کي منھنجي وڊيو ٺاهڻي هئي، سو وڊيو ٺاهڻ جي چڪر ۾ ۽ مون کي ٻڏڻ جو خوف. ملوڪان موت اشقان شڪار. مون کي پھريون ڀيرو موت جو ڪيڏو ڊپ لڳو هو. نيٺ ٿوري دير کان پوءِ مون محسوس ڪيو تہ مان گهڻو وقت هيٺ نہ بيھي سگهندس ۽ مان هي ڪم نہ ڪري سگهندس. سو ميلان منھنجي مدد ڪندي مون کي ٻيڙي تائين وٺي آيو. مون سان ساھہ جو مسئلو هون ئي آهي. پر پوءِ بہ آنڱر ڪٽرائي شھيدن ۾ شامل ٿياسين تہ مظفر کي بہ ريس اچي ويئي.
هن بہ دير ئي نہ ڪئي. مظفر جذباتي ٿي ويو هو. سو هن لائيف جيڪٽ ٻڌي اسٽيل واري ڏاڪڻ کان هيٺ لھڻ جي ڪوشش ڪئي تہ هن جو هٿ ڏاڪڻ کان نڪري ويو ۽ هن جو پير بہ هيٺ اسٽيل واري ڏاڪي کان ترڪي ويو. جنھن جي ڪري مظفر زوردار چنبو ميلان کي ٺڪا ڪرايو. جيڪو لوهي شيخ کي پڪڙڻ جي ناڪام ڪوشش هئي. مظفر جي جسم جو وزن هيٺ پاڻي ۾ مسئلو ڪيو پئي. ان ڪري هن هڪدم ڏاڪڻ تي جيئن تيئن ڪري، هٿ وجهي مٿي نڪري آيو. چوڻ لڳو تہ،“ مان نہ ڪري سگهندس”.
ان کان پوءِ پرتاب کي ايڏو مزو اچي ويو هو، جو پرتاب هڪدفعو ٻيھر سمونڊ ۾ لھي پيو ۽ ترڻ لڳو. پرتاب هن دفعي بہ پري وڃڻ لڳو پر ميلان هن کي منع ڪئي تہ گهڻو پري سمونڊ ۾ نڪري نہ وڃو. هاڻي تہ جنيد کي بہ مزو اچي ويو هو. سو هو بہ پرتاب جي ڪڍ لڳي پيو هو. ٻيڙي جي هڪڙي پاسي پرتاب تہ ٻي پاسي جنيد ٻيئي سمونڊ جي خاموشي جو ناجائز فائدو وٺي رهيا هيا. اسان سڀ دوست ويٺي ٻيڙي ۾ ڦوٽا پئي ڪڍرايا. گانا پئي ٻڌا ۽ ماحول جو مزو پئي ورتو.
ان ۾ ڪو بہ شڪ نہ آهي تہ سمونڊ ۾ ترڻ بہ هڪڙي وڏي ٽيڪنڪ آهي. سمونڊ ۾ ترڻ بہ ڪو ايڏو سولو ڪم نہ آهي، بلڪ ڏاڍو ڏکيو ڪم آهي. ان لاءِ هڪ تہ دل کپي ۽ ٻيو ڏان هجي ۽ ٽيون پاڻيءَ جو خوف بنھہ نہ هجي. اهو ئي ماڻھو سمونڊ ۾ تري سگهي ٿو. انگريز ان ڪري ترندا آهن جو انھن کي ننڍي هوندي کان ئي ترڻ سيکاريندا آهن. اسان وٽ اهڙي قسم جي ڪا بہ سکيا نہ آهي.
منھنجو اهو خيال آهي تہ جيڪڏهن توهان جي ان معاملي ۾ ڪا بہ مشق نہ آهي تہ توهان کي سمونڊ ۾ نہ وهنجڻ گهرجي ۽ سمونڊ سان ڇيڙ ڇاڙ نہ ڪرڻ گهرجي. جيتوڻيڪ لائيف جيڪٽ هئڻ جي ڪري ماڻھو ٻڏڻ کان بچيو وڃي. پر تنھنجي جي باوجود سمونڊ جيڏي وشال همت کپي، سمونڊ کي ڀاڪي پائڻ جي لاءِ.
ان سمونڊ جي سامھون هڪڙو ٻيو تمام وڏو ۽ خوبصورت ٻيٽ هيو. جنھن جا وڏا وڏا وڻ هتان ئي اسان کي پاڻ ڏانھن ڇڪي رهيا هيا. انھن ناريل جي وڻن ۾ ايڏي ڪشش هئي. ڇا تہ سونھن هئي، ان ٻيٽ ۾. ميلان ٻڌايو،”تہ هي پرائيوٽ ٻيٽ آهي. هتي ڪنھن بہ عوامي ماڻھو کي وڃڻ جي اجازت نہ آهي“.
ماڻھن تہ هتي پنھنجا ٻيٽ نہ فقط بڪ ڪرائي ڇڏيا هيا پر شايد خريد بہ ڪري ڇڏيا هيا.