ڪاٿي آن سڄڻي، سار به ڄڻ تلوارآ،
جُدائي اَگني، انگ انگ آ آڙاهه ۾.
تو بن منهنجو جيئڙو، تو لئه ٿو لوچي،
هر پل ٿو سوچي، تنهنجو پيار پريتڻو.
تنهنجي هر هڪ ياد آ، خوشبوءِ جو احساس،
سُرها سڀ حواس، جنهن پل يادُون ٻَک ۾.
بُوءِ بدن جي موتيو، ساهه گُلن جو واسُ،
روز ملڻ جي آسُ، واجهائي دل وِسڪِڻي.
تهنجي ڳل تي چپ رکي، ماکي لار چکيم،
ڀاڪِي پائي وتم، واس تنهنجي وجود جو.
هِينئڙو ڍنڍ مَکي، يادُون ڇُلندڙ ڇولِيُون،
تنهجو پيار پَکي، روز لهي ٿو شام جو.
هٿ چُمي هو تو چيو، تون وسارين متان،
ساجن هاڻ ڪِٿان، آندءِ ويسر ايتري.