متفرق شعر
نيڻ مُرڪي کڻندي جذبن کي ٻَڌي تو ڇير هُئي.
بي خودي ۾ رقص جي پئي ڌڙڪنن کي هير هُئي.
ماڪ جان لڙڪ تنهنجي ڳلن جي گُلن تي ٽِمِيا ياد ٿئي؟
ڀؤنر منهنجي چَپن جا ڀِرِي چاھ مان پئي چُميا ياد ٿئي؟
منهنجي نيڻن ۾ رهيو تنهنجو سدائين عڪس آ.
ساز رڳ رڳ ۾ ڇِڙيل آ رُوح تائين رقص آ.
جيون سندي نعمت ملي، محبت ملي، شهرت ملي،
بس ڪِينَ تن جي لطف ماڻڻ جي، ڪڏهن فرصت ملي.
اها دوستي دل مڃي به ڪِئين،
جا مطلب جا هر هر چُمي پير ٿي.
هُئا هِير هُڳساڻ جان واسطا.
سي توقع جي آرِي ڪٽيا رابطا.
اونداها رهي خود ڏئي جان ٻرياسين.
چڱائي جا ڏنڊ ڏوھ دل تي ڀرياسين.
سج ٿي يا ديپ ٿي يا چنڊ جي چانڊاڻ ٿي.
ذهن جاڳن روشني جو منڊ ٿي مانڊاڻ ٿي.
***