عشق منهنجو بڻيو جي رب آهي.
لوڪ وٽ ڇو غصو غضب آهي.
آءُ قبلو ڀلا ڪئين ڀلجان؟
سُونهن تارو چِٽو قطب آهي.
من آ جذبن سندي بُٺي جنهن ۾،
ياد ڪَتبي جيان نصب آهي.
کِلندي رئندي خوشي غمي ۾ گڏ،
قلم منهنجي جي روز نب آهي.
رُوح مايوسيُن جو ڪمرو آ،
آس تنهن ۾ ٻريل بلب آهي.
ٿا گلابي عزيز جذبا ٿين،
توملايو جي لب سان لب آهي.