جوهي
هي شهر منهنجو،
حَسِينَ جوهي،
امڙ جي جهولِيءَ ۾ پيار وانگر!
سڄڻ جي جوڀن نِکار وانگر!
گلن جي رنگين پنکڙين تي،
هيءَ ماڪ جي ڄڻ نَمِي جيان آ
شهر پرينءَ جو،
پرينءَ جي پهرين چُمِي جيان آ
سدائين منهنجو
هيءَ ساهه رهندو
محبتن جو گواهه رهندو
گھٽيءَ گھٽيءَ ۾ پرهه جا پيرا
ڳليءَ ڳليءَ ۾ ڊُڪن سَويرا
اُفق جي اوجر اُجار جهڙو
هيءَ پوپٽن جي اُڏار جهڙو
آ شام ڌاري شفق جي ورکا
فضا ۾ لالاڻ جي ٿئي ٿي برکا
لهي ٿو سُورج سلام چوندي،
ڌِسن ستارا خوشيءَ مان کڙندي،
سندس مٽيءَ مان خمير منهنجو،
۽ اُن سان نيبهه ضمير منهنجو،
هيءَ قربتن ۾ اَٿاهه اهڙو،
آ سانوڻيءَ ۾ درياهه جهڙو،
تتيءَ ٿڌيءَ ۾،
ڏُکيءَ سُکيءَ ۾،
رهي سدا دل نَشينَ جوهي!
هيءَ شهر منهنجو حَسِينَ جوهي!