زندگي ماڻ جا عزيز ملي.
هَڙِ يا هاڻِ جا عزيز ملي.
درد جي کير ۾ ملائي ڇڏ تون،
سُکَّ جي سِباڻ جا عزيز ملي.
هُن جو جوڀن گُلن جي کيت جيان،
سُرڪ سُرهاڻ جا عزيز ملي.
ماتمي گيت کي ٻَڌي گنگهرُو،
تند نئين تاڻ جا عزيز ملي.
غم ۾ توکان به وڌ غني هوندا،
جيءُ خوشي ساڻ جا عزيز ملي.
سونهن ساگر جي ڇلڪندڙ ڇولين مان،
مِرڪَ مهراڻ جا عزيز ملي.
من اُداسين جي سرد موسم ۾
قُرب ڪوساڻ جا عزيز ملي.
(هڙ يا هاڻِ = گهڻي يا گهٽ، هاڻِ = اڻ لکي، مِرڪ = ٿورِي، مهراڻ = گھڻِي)