ڪاڇي منجهه تَلُور، پرڏيهان آيل پکي
نسل ڪُشي هر سال ٿئي، ڪيڏو آهه ڪلُور،
هِن جو آهه قصور، سنڌ ۾ پاند پناهه جو.
ماءُ! تنهنجي ياد، دل ۾ ڄڻ ته ڪربلا
موت نه ٽرڻو آ ڪڏهن، چيو آدجڳاد،
ناهه وڄائي ناد، سُر وِکيريا سوز جا.
دل جي ڪربل ۾ لڳي، دُکندڙ درد يزيد،
هرپل محرم ماهه جان، جذبا سڀ شهيد،
سختيون سُور شديد، همت آھ حُسين جي.
نانءُ نه آ نيڙي، هر ڪُنڊ ڪَنڊا ٻاٻري،
ڏنا پار پهاڙ ٿي، هِن چاڙهي هُن ڇيڙي،
همت سان جهيڙي، پهتو نانءُ نشان کي.
درد ته منهنجو دادلو، درد آ گهر ڀاتي
ڄمندي جنهن پاتي، جهاتي منهنجي جيءُ ۾.
هِت ٽانڊو، هُت چاتڙي، جيڏهن ڪيڏهن باھ،
جيئون ڄر ۾ ڄراٽجي، ڪانه سُجهي ٿي واھ،
پڄرڻ منجهه پساھ، سڙڻ منجهه به سوجهرو.