اکيون ٻئي سمنڊ جيئن آهن.
پرهه جي منڊ جيئن آهن.
نظر جون سحر انگيزيون،
اسُر جي ننڊ جيئن آهن.
اسانجون چاهتون ساريون،
سڄڻ سرکنڊ جيئن آهن.
ذهن ۾ ياد جا جهرڻا،
سنڌُوءَ ۾ چنڊ جيئن آهن.
سَنڀارُون تنهجون پکڙي ويون،
اندر ۾ ڪَنڊَ جيئن آهن.
ڏنئي جي چاھ ۾ مونکي،
چُميون سڀ کنڊ جيئن آهن.