پاڻ وڇڙياسي سو عجيب نه هو.
گهڻگهرو پيار جو نقيب نه هو.
واءُ تنهائي جو گهليو جڏهين،
درد ۾ ڪوئي ڀي قريب نه هو.
دل جگر جان جي هُئي پُونجي،
پيار پُکراج هو غريب نه هو.
رِڻ وِڇوڙو نه تو نه مون چاهيو،
مڃڻو پيو ته ملڻ نصيب نه هو.
نظرُون دنيا سنديون بڻيُون خنجر،
ڪونه هو ڪوبه جو رقيب نه هو.
ذڪر نڪتو جڏهن ڇڄڻ جو عزيز،
سُور ساڳيو هو بس صَلِيب نه هو.