مان ڀي هان توساڻ.
جوٽي جنگ جوان تون-
مُور نه مڃجانءِ هار.
اُکڙيون امن جَڙون
اقتداري ڍونڍ تي –
ڳجُهون کوڙ مِڙيون.
ماڻهو موت جو کاڄ
منهنجي دلبر ديس تي-
دهشت جو آ راڄ.
منهنجو ساهه سڙي
ڀونءِ جي گولي تي جڏهن-
ڪائي جنگ ڇِڙي.
لُڇيو آسمان
دهشتگرد زمين تي-
روز ڳِهي انسان.