سنِڌُوءَ جو ڪِنارو هو
پر پيار اَجھل پنهنجو-
ڪيڏو نه اُڃارو هو.
نه تاس گھٽي دل جي
مهراڻ بڻي محبت-
نه پياس کٽي پل جي.
لهرُن جو نظارو هو
ٻئي پاسي وري گهيريل-
ٻانهُن جو سهارو هو.
تنهنجي ڳل تي تِرُ
ٻُڏل تِير ڪمانُ ۾-
دل ۾ ڪري ويو وِرُ.
ٿر ۾ آهه ڏُڪار،
دوزخ ۾ هر زندگي-
ڪو ته لهي ڪا سار.