وسيا مينهڙا وفائن جا.
ٽڙي پيا گُل ميلاپن جا.
خزان دردن جي گهيري ٿي،
ته وکرن پن خُوابن جا.
اسان جو درد گهر ڀاتي،
اسان پيارا عذابن جا.
کڙيا گُل پيار جِي مند ۾،
جذبن جي گُلابن جا.
هي چاهت فرق چا ڄاڻي،
زمين ۽ آسمانن جا.
سچائي درد ميڙي ٿي،
دُکي دل جي ڪنارن جا.
ملين جنهن پل عزيز سان تون،
ٿا مهڪن رنگ فضائن جا.