روز مونکي جي نفرتون ڏيندين،
موٽ ۾ توکي مان محبتون ڏيندس،
تون ڪَلِيُن ۾ عزيز ڀل ڪَلُوڙا وجهه-
مان ته توکي پيو امرتون ڏيندس.
ڏک کڻي ڪَرُ چيو ڀُرِي پوندين،
روز مون سان لَڙِي مَري پوندين،
مُون چيو تون جبل سان ٿو ٽڪر جين عزيز-
پاڻ هي تون ٽُٽي جُهري پوندين.
کنوڻ هو ٻانهُن جو گهيرو وِڄُ نيڻن جي نهار،
ساوڻيءَ جون بارشُون هو پيار پنهنجو بيقرار،
رُوح ۾ اوتيون رنگينيون تو ملي ٿي روز روز_
تون نه آهين اڄ به تنهنجو انڊلٺي آ انتظار.
***