پيار گُلشن ڪري مِلي آهي.
هير خوشبوءِ کڻي گُهلِي آهي.
اڄ مِلِي آن اُداس لمحن ۾،
مور جان دل ٽِڙي ٽِلِي آهي.
جنهن به پاڙي منجهان پرين گذرين،
واسجي ويندي هر ڳلي آهي.
نظرِيا ڇانو بادلن جي ڄڻ،
بيوسيءَ ۾ جُهڳي جُهڳي آهي.
مُون بخاري بلال کان ورتي،
درد ۽ هوش جي سُتي آهي.
پيار پنهنجو عزيز امرِت آ،
ڳالهه هرهنڌ وئي هُلِي آهي.