عزيز تڙپي لکڻ ڇڏي ڏئي.
لکڻ سِوا ڪيئن جئڻ ڇڏي ڏئي.
ڪئين پرين کان رُسي سگهان ٿو،
پرين کي چئو ته رُسڻ ڇڏي ڏئي.
سمورا خطرا ٽري سگهن ٿا،
جي قوم جاڳي سمهڻ ڇڏي ڏئي.
لُڇي لکڻ تي تپي جهليو ٿا،
سمنڊ کي روڪيو لُڇڻ ڇڏي ڏئي.
ڳلن تي چڳ ٿي نچي هوا ۾،
جهليوس پياري نچڻ ڇڏي ڏئي.
دفن ٿي ويندو عزيز ٿو جي،
زبان هوندي ڪُڇڻ ڇڏي ڏئي.