سدائين ڪاڇي ٿر واسي وطن ۾ بي وطن آهن.
دفن ٿي ويون فضائن ۾ صدائون بي ڪفن آهن.
ٿي مَڇَر گندگي ڍورو رُٺا کانئس سکيا ڏينهڙا،
اُلا ٿر ۾ ڦَڪيا اُڃ جاترايُن تَل ڀِٽُن آهن.
هلي دل بي حِسي جي ئي مُقامن ۾ دعا گهرجي،
مفادن جي ڪفن ۾ جِت سڀئي رشتا دفن آهن.
ڪُکُون ٻَئي ٻَسُ ٿريليءَ جون ٿڃن ۾ ٿڃ ڦُڙِي ناهي،
چَڳڙ ڏئي ٻارڙي خالي جيئڻ جا ڪيا جَتن آهن.
خدا دستُور جوڙيو يا زمانو اوچو نيچو آ؟
ڦَڪن ڪي باھ بُک جي ٿا ڪي عيشن ۾ مَگن آهن.
عوام ۽ قوم جي دعوى ڪندا سارا عزيز آهن،
مگر ذاتي مفادن جي غلامي جا سي بَن آهن.